Vanmorgen zakje met adres en geld aan de rugzak gehangen en in het halletje gezet. De rugzak en alles wat erin zit voelt klammig aan, erg vochtige kamer. Kon ook nergens een radiator vinden dus geen aanrader als het winter is. Koffie met een croissantje, heel zoet maar zoals Storm zou zeggen: het was wel weg te knagen. Ik pak mijn routeboekje en bestudeer de route. Het hotel waar ik naar toe ga heeft een pickup service. Had ik dat nou maar niet gedacht….. ik besluit om de rugzak toch mee te nemen. Ik loop tot Santa Mariña (21km) en dan zal ik wel zien. FOUT!! Als ik zoiets bedenk weet ik bijna zeker dat ik moe ben als ik daar aankom. (Altijd moe als ik er bijna ben) Maar…… onze Rien had me gisteren goede raad gegeven. Zo goed, had het zelf kunnen bedenken.☺️ Dankjewel bruurke.

Op pad, met rugzak. Stukje weg en dan is er een alternatief wat mooier moet zijn dan de oude route. Proberen dan maar; naar beneden en bij de eerst kruising zie ik al geen gele pijlen. Terug (omhoog)
Het klimt gestaag maar over de weg is dat redelijk te doen. Ik loop de fuente voorbij (niet gezien, ogen ook versleten…) maar ik wil even zitten en drink mijn blikje Kas Limon leeg, scheelt weer gewicht in de rugzak. Heel snel een bar dus die is niet nodig, de volgende is over 4 km. Als ik daar aankom heb ik zo’n 12 km gelopen dus tijd om iets te eten. Cola met een heerlijke bocadillo. Veel te groot maar de andere helft mag ik zelf inpakken. In verband met Covid doen ze dat niet meer voor je. Ik neem nog een koffie en dan kan ik er weer tegen.

Ik liep vandaag over de mooiste paden, tapijten van kastanjes en de regen heeft het zand lekker zacht gemaak. Af en toe een klein beetje modder. Het waait behoorlijk maar ik vind dat altijd wel fijn en de hemel trekt regelmatig een stukje open. Zou het daardoor gekomen zijn dat Ad naast me liep? We hebben hele gesprekken gehad en hij is toch degene die de beste raad geeft. Van hem zal ik ook nooit ‘afscheid’ nemen. Wel heb ik besloten dat ik stop met leven tussen hoop en vrees. Als mensen afhaken, me niet meer willen zien of niet meer met me willen praten moet je misschien wel afscheid nemen. Bij de één is dat makkelijker dan bij de ander. Als je altijd ‘oprecht verbonden’ was is het waarschijnlijk onmogelijk. Wie zal het zeggen?
Daar ga ik verder over nadenken, hoewel Ad er al lang uit was. Tsjaaaa, mannen…..

Af en toe sta ik stil om rond te kijken, foto’s te knippen of gewoon uit te hijgen….. Wat is deze Camino MOOI. Ik zie wel meer pelgrims dan vorige week maar veel Spanjaarden en daar kan ik bijna niet mee praten en eigenlijk heb ik er geen behoefte aan. Vorige week was heel gezellig en nu is er rust, prima! Zie wel veel poezen overal rondlopen, nog geen foto van gemaakt maar dat moet ik toch maar eens doen; anders krijg ik straks op mijn kop van Nina en Jasmijn 😱

Als ik nog 2 km moet ga ik nog even ergens langs de weg zitten. Drinken en een peuk. En dan word ik natuurlijk MOE.
Bij Casa Pépé drink ik een cola en ga dan binnen vragen of ze een taxi kunnen bellen, had het kunnen weten! De aardige meneer belt (denk ik dan nog) een taxi maar de man van Casa Jurjo komt me ophalen, hoe lief. Had anders nog ruim 8 km moeten lopen, dat ging gewoon niet meer. En inderdaad Rien, er is geen goed of fout. Hoewel ik het toch wel een beetje ‘fout’ vind van mezelf.

Ik kan hier eten, weet niet hoe laat maar de bar is in ieder geval open. Denk dat ik daar maar eens naar toe ga…. En dan op tijd naar bed.

Vanuit Mazaricos, Buenas Noches.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt