Vandaag ga ik zo rond negen uur maar eens ontbijten, lekker op mijn gemak, het is nu immers vakantie. Het is gezellig druk en ik ‘luister’ naar de luidruchtige Spanjaarden die er zitten.
Mijn tweede koffie gaat mee naar buiten…..😇. Bergschoenen aan want ik heb om 10 uur afgesproken met Isabella; we willen naar het museum Pobo Galego. Ik weet ongeveer de richting en maps.me weet de rest. We zoeken eerst een bar die open is want Isabella heeft nog niet ontbeten. Het is nog een beetje fris maar de zon doet al moeite om er door te komen. Koffie op een leuk terrasje en we hebben het museum snel gevonden. Het gebouw op zichzelf is al mooi en binnen geven ze het leven in Galicië weer door de jaren heen. Ook zien we de bijzondere trap. We wandelen nog wat door de tuin en dan door park Belvis terug.

De Kathedraal bekeken. Kaarsje gebrand voor iedereen die het nodig heeft. Jacobus omhelzen mag niet meer vanwege Covid.
Voor mij niet erg maar wel heel erg jammer voor Isabella. De renovatie binnen vordert maar zal nog een hele tijd duren. Het wordt wel heel erg mooi, er wordt geprobeerd alle oude kleuren weer terug te brengen, prachtig !!

Nog even in de zon zitten en we besluiten voor een picknick in Alameda park. Kopen bij de Froiz wat lekkers te eten en te drinken en zoeken een bankje in de zon. Wat heb je nog meer nodig?
Tijd voor siësta 🥱😴

Op Facebook staat een bericht van Peregrino Frans, hij doet me de groeten vanaf het Praza Orbradoiro. Wat een toeval. Na een klein uurtje zie ik dan eindelijk de man die altijd op sandalen loopt (ook in de winter 🥶) We kijken even op het terras van de Paradore of Irene er nog zit maar dat is niet het geval, het is er druk en alle tafeltjes zijn bezet. Ergens anders een plekje waar nog zon is. Leuk gesprek, natuurlijk over de Camino en verder over van alles en nog wat. Na een uurtje nemen we afscheid met: Houdoe. Hij komt oorspronkelijk uit Brabant.

Met Isabella loop ik nog een klein rondje en zie Steve nog even Finisterre/Muxia vergelijking maar ook hij vindt Muxia mooier.
Tijd om iets te eten. Lekker, natuurlijk met wijn.
Hotel kletsen met Manuel en dan naar bed.

Morgen nog één dagje, dan naar huis en dat vind ik weer heerlijk. Toch weet ik dat ik na een paar dagen wel weer terug zou willen. Hoe het komt….? Geen enkel idee. Lopen, eten, slapen en verder niks. Hoe simpel kan het leven zijn.
Ik verwachtte ook van deze Camino niets (misschien alleen een beetje rust) Ik kreeg meer dan waar ik op hoopte.
Loslaten en opnieuw beginnen? Zal niet meevallen maar gelukkig zie ik mogelijkheden. Er kwamen inzichten, mogelijke oplossingen maar vooral RUST en die had ik heel hard nodig.
Ik heb genoten van al het moois wat ik zag, zelfs de regen deed me niks. Dankbaar dat ik dit kan/mag doen. Blij met alle vlinders die ik zag, alle lieve mensen onderweg en altijd ‘het beetje thuiskomen’ in Santiago.
De leuke en lieve reacties, berichtjes en appjes. Dankjewel daarvoor.

Vanuit Santiago, Buenas Noches.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt