Vandaag was het echt wandelen! Op mijn dooie gemak want anders zou ik veel te vroeg aankomen. Mijn ontbijt bestond uit koffie met een peuk buiten en daarna nog eentje met een Magdalena maar die nam ik dan binnen. Aardige jongen die, toen ik vroeg of hij Engels sprak, zei: more or less. Hij sprak het heel goed. Er kwam nog een mevrouw binnen en er werd gezellig gekletst.
Op weg. De Camino zo gevonden en snel van de weg af. Later wel weer langs de weg maar over een brede stoep en als ik naar rechts keek zag ik alleen maar de rivier. Het was dus een aangenaam ‘loopje’
Heerlijk, eindelijk weer op de Camino.

Langs een klein kerkje, Santa Maria, jammer maar het is gesloten. Een prachtig stukje over een pad langs de rivier en dan toch weer de weg. Ik loop langs een spoorbaan en denk dat ik verkeerd zit maar gelukkig kom ik toch goed uit. Altijd op de Camino.
Bij de Iglesia Sant Martin de Xubia heb ik er 7 kilometer opzitten en neem pauze, water en een peuk.
Het is een mooi kerkje (ook op slot) met bijbehorend kerkhof.

Hierna een zandpad, lekker lopen, door een stukje eucalyptus bos. Ruikt heerlijk. Links razen de auto’s voorbij maar ik zie ze niet en ik heb geen zin om me aan het geluid te storen.
Ik hoor een koekoek, dag kan niet meer stuk.

Bij Naron volg ik een soort promenade langs de rivier. Overal gras, speeltoestellen en bankjes. Hier ga ik maar even zitten als de telefoon gaat ( vergeten op stil te zetten) Cristina van hotel in Santiago. Ik schrik, denk dat er iets fout is met mijn reservering maar die lieverd belt om nog eens te bedanken voor het zomer cadeautje. Hoe lief.
Ik neem maar meteen een slok water en zie dat het nog geen 12 uur is…. Nog een bruggetje over en ik ben er en ik heb toch echt langzaam gelopen.

Ik kom aan de achterkant langs mijn hotel en besluit eerst maar een stempel te halen in de herberg. (Ferrol vergeten…oud!)
Het aardige meiske daar spreekt Engels en heeft veel informatie. Het wordt een heel leuk gesprek van meer dan een half uur.
Ik loop daarna terug en tref een jong stelletje die de weg niet kunnen vinden, gewoon naar beneden en daar staat een pijl.

Een stukje terug is een bar en die heeft een bocadillo voor mij, café con leche en daarna een cola. Heerlijk
Inchecken, douchen en de was. Een hele mooie kamer maar het uitzicht, zo mooi, echt prachtig.
Ik stop de iPad in mijn tasje en zet koers naar het park. Er staan banken bij de herberg, kan ik mooi vast een stukje typen. Pakt iets anders uit; mooi gesprek met Jason uit Engeland, hij is op de fiets. Vanmorgen begon hij ook in Ferrol dus heeft niet ver gefietst….
Hij gaat zijn was doen, ik typ en later komt hij vragen of ik iets mee ga drinken. Ja hoor, gezellig.
Wat een verhaal krijg ik weer te horen, sommige mensen krijgen het wel echt voor de kiezen. Ik tel mijn zegeningen, te kort maar wel goed.

Na het drankje zoeken we iets om te eten en het smaakt erg lekker. Hij naar de herberg en deze luxe madam naar het fijne hotel.
Al met al een mooi begin van deze Camino, die vandaag ook een thema kreeg; loslaten en opnieuw beginnen.
En, zoals onze huisarts zegt: het leven moet voorwaarts gaan om achterwaarts begrepen te worden…..
ik moest er eens goed over nadenken maar vond het een mooie uitspraak.
Wordt vervolgd.

Vanuit Neda, Buenas Noches.
Liefs, Marian

PS: een hele fijne verjaardag morgen Truus 🍀🌻

Geschreven door Marian-wandelt