Toch nog redelijk geslapen maar alle kleren waren vanmorgen klam, niet fijn. Ik neem geen ontbijt, alleen koffie, die is gelukkig lekker. Op naar de bakker voor amandelbroodje, op de vraag of ze ook broodjes met ham en kaas hebben haalt ze een heel plateau waar ik uit kan kiezen, heerlijk!
Op Pad en ik kom maar niet vooruit. Het lijkt alsof die 37 km zich vandaag laten gelden. Gisteren geen last van gehad maar nu dus blijkbaar wel.

Eerste stop, bankje bij een kerkje, amandel broodje en water. Puzzelen in OrganicMaps. Moet ik dan toch die 34km lopen? En dan vraag ik mezelf, in alle ernst af, waar ben je nou mee bezig? Klopt, ik verlang heel erg naar Spanje maar moet ik dan als een gek gaan lopen? Niet dus, gewoon los laten.
Maar er moet natuurlijk wel iets geboekt worden. Tweede stop, water drinken op een bankje in een dorpje. Ik heb nog een telefoonnummer, gekregen van de receptioniste van een hotel. Bellen. Natuurlijk hebben we plek voor een pelgrim, ook ontbijt en avondeten? Je bent welkom, Avec plaisir!! Helemaal goed.

Ik kom aan in Hagetmau, eerst de kerk bekeken. Als ik binnenkom hoor ik muziek, heel mooi, word er stil van. Als ik rond het pleintje loop zie ik een bakker met ijs, ohhhhhh lekker. Aardbei/frambozen, ik geniet, buiten op een bankje.
Hierna loop ik nog een keer naar binnen bij de bakker. Ik ga naar een herberg en weet niet precies wat daar is. Er wordt niet gekookt maar in de app staat: er is genoeg eten voorradig om een maaltijd te maken. Google Translate. Weet niet wat ik er van moet denken. Dus koop ik een lekkere salade en een kleine quiche. (achteraf niet nodig…. zie foto)
Op het einde van het dorpje is een bar, koffie en een blikje cola mee. Dat was de vierde stop.

Ergens tussen de velden eet ik mijn broodje op en het dorpje voor ik er ben nog een keer zitten, doodmoe. Snap er niks van.
Op het laatst twee venijnige klimmen. Er stopt een auto naast me, raam open en een man vraagt of ik pelgrim ben en of ik iets nodig heb. Wat aardig, ik bedank maar ik heb genoeg. Na 20 minuten stopt hij weer naast me, nu zit zijn zoontje ook in de auto, ik krijg een potje paté.
Op naar de herberg. Ik ben er samen met een Nederlandse vrouw, Willemien. Er staat hier zoveel eten dat mijn salade niet nodig was maar Willemien heeft een zakje champignonsoep, daar gaat een blikje champignons bij en daarna eten we de salade samen op. Ieder nog yoghurt als toetje, heerlijk gegeten en prettig gezelschap. Er staat een pak rosé in de koelkast; verhoogd natuurlijk ook de feestvreugde 😇😊😉
Nog een kopje thee buiten op het benkske en dan zo naar bed.

Vanuit Beyries welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt