Hallo allemaal,

Vandaag een echte Camino dag. Wist ik natuurlijk nog niet toen ik opstond maar werd het wel.
Slecht geslapen en ik snap niet waarom, was best moe en het was laat geworden.
Douchen en de rugzak inpakken, beneden zijn ze aan het poetsen maar ik heb betaald dus kan vertrekken. Ik zie een bakker en haal iets lekkers plus een fles water. Op pad! Langs de kathedraal en dan verder richting de Paradore. Vest aan, jas niet nodig. Net voor de Paradore zie ik een koffie tentje dus zal het wel tijd zijn voor koffie, toch?

Bij het beeld van de vermoeide pelgrim staan twee mannen en een vrouw uit Korea, ik maak een foto van hen bij het beeld en dan willen zij er ook een van mij maken, tsjaaaaaa….. goed bedoeld maar; zie resultaat. De vrouw heet Agnes, de ene man For en de andere weet ik natuurlijk niet meer. Ik zie dan dat het half tien is, best laat om te starten.
Hierna volgt een niet zo’n mooi stuk, industrie en vals plat. Ik bedenk me dat de Camino als het leven is, soms mooi en soms dus niet. Hierdoor geniet ik van gewoon, het lopen en onderweg zijn.
Ik loop een stukje op met Adam uit de UK, aardige jongen (zal wel een man zijn maar ja, mijn leeftijd hè) hij liep al van St Jean naar Leon en vervolgt nu zijn Camino. Dus ook vandaag gestart, net als ik.

Bij een Donativo stalletje koop ik een banaan. Hier is Kelly uit Nieuw Zeeland een jongen aan het troosten. Hij loopt zijn eerste Camino, heeft veel te veel bagage en hij zelf veel te veel overgewicht. Het enige waar het hem aan ontbreekt is: zelfvertrouwen. Is altijd gepest, vindt het vreselijk om berg op te lopen en kan ook helemaal niet zo ver. Eigenlijk vindt hij 10 km genoeg. Ik hoor het even aan en als ze allebei gaan huilen ga ik me er toch in mengen. Gelukkig valt het goed uit en er wordt voor hem een kamer geboekt op een paar km afstand. Advies om bagage vooruit te sturen naar Santiago zodat zijn rugzak lichter wordt. Bij die rugzak draagt hij overigens ook nog een tas en twee plastic tasjes. Hij vindt dat iedereen het beter doet dan hij en gelooft niet dat hij dit kan. We zullen zien, al zullen we hem niet meer zien met die korte afstanden. Hopen maar dat het goed gaat, we hebben ons best gedaan. Het Amerikaanse stel uit Amerika komt aan en zij moeten ook naar Villadangos. Ik zag ze bij mijn koffiestop in Leon; ik druk ze op het hart om later niet de linker afslag te nemen omdat ze dan echt niet komen waar ze heen willen. Naam vergeten van de man maar de mevrouw heet Janet.

Ik loop een stukje op met een man uit Canada en bij Virgen del Camino nemen we afscheid. Hij loopt erg snel en maakt ook grote afstanden per dag. Ik roep nog wel even als verkeerd dreigt af te slaan. Even later een Franse mevrouw die niet weet welke route ze moet nemen. Routeboekje erbij en ze is tevreden. Verderop zie ik Kelly weer en we lopen samen op. Bij een barretje een cola en peuk, ze rookt dus we hebben een klik 😇😊

Dan volgt één van de betere gesprekken, mooi! Als we ergens een soort van grotwoning zien, kijken we even en worden geroepen. Toch lopen we door maar een meisje komt nog een keer roepen. Het is raar en vreemd, naar beneden in het donker maar dat doen we toch maar niet, stel dat ze de deur achter ons in het slot gooien??? Als we doorlopen komen we erachter dat we allebei hetzelfde dachten. Al rond twee uur ben ik bij mijn hostal, ik neem afscheid van Kelly, we gaan elkaar niet meer zien want ik loop geen 30km per dag.

Hele vriendelijke ontvangst, rugzak in de kamer, slippers aan en tijd voor gin met jus. Heerlijk!!! Mooie kamer, goed bed maar slechte WiFi. Ik ga het proberen

Geschreven door Marian-wandelt