Vanmorgen is het eerste barretje op 200 meter, koffie. Als ik vertrek zie ik dat het tien over acht is. Net vóór ik de brug over ga zie ik een vrouw met een meisje lopen. Ik vraag waar ze vandaan komen; the States. Leuke vrouw maar het meiske heeft het heel zwaar, haar been doet pijn (is ook te zien aan haar lopen) en mama heeft een taxi voorgesteld maar daar wil ze niks van weten. Moeder met dochtertje van ACHT. Klein, fragiel meiske…. Ik hurk bij haar neer en vertel dat ik ook ooit een taxi nam toen ik me niet lekker voelde en dat het gewoon ‘mag’ op de Camino. Met haar lieve snoetje kijkt ze me aan en denkt waarschijnlijk: het zal wel. Ben benieuwd, zwaai haar gedag en loop door.

Net over de brug ruik ik vers brood, een klein bakkerijtje voorziet me van een lekkere croissant. Na een kilometer of drie kom ik bij de kapel Santa Maria de Alba. Tijd voor ontbijt en ik peuzel mijn broodje op naast een aardige meneer. Hij kijkt heel vriendelijk maar zegt niks…..
In San Amaro drink ik cola, samen met Bettina uit Duitsland. Ze is 24, loopt voor het eerst, vindt het mooi maar ook zwaar. Ze wil leren om in haar eentje vakantie te vieren, heeft wat pep talk nodig dus loop ik een stukje met haar op; heeeeel langzaam. Als ze een pauze neemt loop ik door, ben bang dat ik anders te laat ben voor Jasmijn. Afgesproken bij A Eiras en die loop ik dus voorbij, wa ben ik toch un muts ( bejaard) Ergens denk ik dan: waarom zie ik die bar nou niet, gaat de telefoon. Oma, volgens mij ben je het al voorbij. Verdomme. Smijn gaat lopen en ik loop terug, haar tegemoet. Kom ik Zibby en Martha tegen, vertel mijn gestuntel en ze moet er erg om lachen, en de groeten voor Jasmijn. We hebben elkaar snel gevonden, tijd voor een peukje. Na 1 kilometer een bar, vol gezellige mensen, koffie en vers gebakken tortilla. Heerlijk. We zien twee Nederlandse vrouwen, Wilma en Edith. En weer door. Als Jasmijn zegt dat ze zo wel even wil rusten is er ‘zomaar’ weer een bar voor ons. Hierna nog een kortstopje op een steen en we zijn in Caldas. Jasmijn loopt een stukje op met een Nederlands meisje en ze kletsen even.

Terras over de brug, wijn. Hotelletje gezocht, helemaal goed. Fysiotherapie gezocht en gelukkig maken ze tijd voor Jasmijn, dat helpt weer een beetje. Eten, teveel besteld, toch bijna op. Mercy uit Nederland zit nog even bij ons met haar koffie, ook leuk.

Bailey, het acht jarige meisje met haar mama zitten er ook. We maken nog even een praatje en horen dat ze alles gelopen heeft. Ik zeg mijn naam en vraag of ik die van haar mag weten want ze is ‘very famous’ op de Camino. Dat was dus Bailey

Nog een terrasje voor koffie en dan naar bed. Morgen Padron. Hopelijk loop ik dan de afgesproken bar niet voorbij.

Liefs, Jasmijn en Marian

Geschreven door Marian-wandelt