Donderdag 18 juli om vijf uur 's morgens de taxi. Vlucht naar huis is om tien over zeven. Op tijd geland maar ze kunnen de slurf niet aankoppelen. Ik kan dit goed bekijken omdat ik bij het raam zit. Het wil niet lukken en na een paar keer proberen gaat het gevaarte helemaal naar beneden en komt er een verrijdbare trap. Rugzak ligt al op de band en Liesbeth staat al te wachten met een bos zonnebloemen, zo lief om helemaal naar Schiphol te rijden dus: hoe mooi kan thuis beginnen.....
Geen file en als ik thuis binnen kom staat de tafel vol met lekkers van buurvrouw Anneke. In Santiago kreeg ik al twee kaarten, die waren naar het hotel gestuurd door Anna en Carla, zo leuk. Thuis zijn er ook kaarten, in de stapel post en in de brievenbus.
Onze Dennis en Storm hebben de heggen geknipt, heel fijn dat ik daar niet meteen aan hoef te beginnen. Buurvrouw Ellen heeft regelmatig het gras gemaaid, wat een lieve mensen allemaal.

En dan??????? Rugzak uitpakken en wasmachine aan. Beetje opruimen, alle ramen open en even met de stofzuiger rond.
Ik kan nog steeds niet bevatten dat ik zoveel en zo ver heb gelopen, weet ook helemaal niet hoe ik me nu voel en wat ik zal gaan doen.
Op vrijdag eerst maar eens boodschappen halen, er is eigenlijk niets in huis. Opruimen en tussendoor wat bezoek, allemaal leuk. Ik ben wel echt 'thuis' dat voelt heel fijn maar verder is het stil; na alle gezellige praatjes, mooie gesprekken, samen eten heb ik nu al een beetje heimwee naar de Camino.
Vraag me wel eens af wanneer, en óf, dit ooit stopt?

Wat heeft deze Camino gebracht? Ik had gehoopt te weten te komen wat ik zou gaan doen na mijn pensioen. De Camino dacht daar anders over en ik weet het dus nog steeds niet. In België op twee fantastische adressen overnacht, Meerhout en Zoutleeuw was echt geweldig! In Noord Frankrijk vaak stress om overnachtingsplekken te vinden. Kwam toch altijd goed maar ik vond het niet fijn. Heel veel gepieker en verdriet omdat 15 jaar geleden onze laatste zomer samen begon. Dit had ik totaal niet ingecalculeerd en weet ook niet waar dat nu vandaan kwam. Na mijn beslissing om een stuk de trein te nemen ging het iets beter maar het heeft toch nog een hele tijd door gesudderd in mijn hoofd.
De herbergen: niet mijn favoriete overnachtingsplekken maar in Frankrijk niet zo groot en ook heel gezellig. In sommigen waren er vrijwilligers die kookten voor de pelgrims en het ontbijt verzorgden. In Frankrijk ook geslapen bij 'voorzieningen' die het Jacobs genootschap aangeeft, stonden allemaal in mijn app en daar was het ook heel erg fijn. Voor mij steekt l'Esprit du Chemin er bovenuit; bij Arno en Huberta was het heerlijk. Maar ook bij veel andere adressen.

De eerste keer 'de BERG' over. Twee keer gefietst over de weg maar nog nooit de Route Napoleon gelopen. Ondanks de regen, bewolking en mist, zo bijzonder en zo mooi.
Daarna nog twee keer een herberg en toen werd ik weer de luxe trut; heerlijke hotelletjes met mijn eigen kamer en badkamer. Ik heb geleerd Kalimoxto te drinken, had ik zelfs nog nooit van gehoord. Niet één keer heb ik gedacht: "nou moet ik weer die rugzak inpakken en lopen" Het was mijn ritme en ik vond het heel erg fijn.
Wat ben ik vaak dankbaar geweest voor alle leuke, lieve en gezellige ontmoetingen. De kletspraatjes, babbeltjes en de mooie gesprekken.
Ook dankbaar voor de overweldigende natuur, ik mocht hier zomaar lopen. En, heel belangrijk, mijn lijf staat me nog steeds toe om het te doen. Geen blessures gehad, op een enkele blaar na. Moe tegen de tijd dat ik op mijn bestemming was en na een douche weer boven Jan.

Bijna drie maanden op pad, 2200 kilometer. Wie doet nou zoiets? Het was de droom van Ad en door de jaren heen werd het ook mijn droom. Zijn naam staat ook op mijn 'diploma', daar word ik dan weer blij van.
Alle leuke, gezellige, lieve reacties van jullie; zo leuk. Kon het niet allemaal beantwoorden en om het in mijn verhaaltje van de volgende dag te verwerken was toch wel lastig. Maar ik heb alles gelezen. DANKJEWEL!!!!!

En nu...........?
Denk dat ik maar eens ga bedenken welke ik de volgende keer ga lopen
Vanuit Waalre, tot de volgende Camino.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt