Spanje, Triacastela

Alles bij elkaar misschien een uur geslapen, mijn rechter hand is dik en opgezwollen. Doet geen pijn maar jeukt vreselijk, vannacht paar keer crème op gedaan maar dat helpt niet veel. Koelen is beter en dat gaat prima met mij cobber.

Tegen zeven sta ik op, pak alles in en ga om de hoek ontbijten. Het is koud, frisse wind en een beetje miezer. De wolken hangen laag over de bergen, mooi om te zien.
Als ik vertrek gaat er ook meteen een groep op weg; veel kabaal dus ik zet er de pas in, geen zin in dat gekakel. Al snel arriveer ik in Linares, hier is niks open maar dat hoeft ook nog niet.
Stukje verder in Hospital neem ik koffie, nog niet echt nodig maar ik moet wel nodig naar het toilet. Sta ik te wachten zegt een jongen: ik ken jou. Ik heb hem gezien in l’ Esprit du Chemin, hij heeft me toen geholpen om in een app dollars om te zetten naar euro’s. Wat leuk om hem hier weer te zien. Ik word ook meteen voorgesteld aan Joep, leuk jong die vanuit Haarlem naar Santiago loopt.

Verder en ik kom bij de , 1270 meter hoog. Het beeld van de pelgrim staat n de mist maar ik wil er wel een foto van.
Gewoon doorlopen want het begint te miezeren. Op naar de Alto do Poio, 1335 meter en het laatste stukje gaat steil omhoog.
Blij als ik boven ben, koffie met de Duitse meneer. Moet toch eens zijn naam vragen. Hij gaat eerder weg dan ik en als ik vertrek, regenjack aan
Stukje verder loop ik een tijdje op met Santiago uit Columbia, zijn eerste Camino en hij vindt het heel erg fijn.
Verder vandaag een loslopend paard, koeien, honden en schapen op de weg, pfffft niks voor mij.

Na een lange afdaling kom Triacastela in zicht, gelukkig. Mooie kamer en badkamer. Trek mijn slippers aan en loop naar het restaurant. Beetje eten, heel gezellig met Dirna , uit Zuid Afrika. Douchen en kleren wassen. Het regent nu echt buiten. Toch loop ik nog even naar het Santiagkerkje. Het is open en ik krijg een stempel en de zegen.

Vanavond heerlijk gegeten met drie dames uit US, één ui Zuid Afrika en ik. Mijn hand is niet meer zo dik dus nu, hopelijk, 🛌 😴

Vanuit een regenachtig Triacastela welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt

8 jul 2024O Cebreiro

10 jul 2024Klaar voor de drukte?

Al 7 reacties bij dit reisverslag

Niet fijn om met blessure op pad te gaan. Je slaat je er dapper doorheen. Nou houden zo. Je bent al heel ver. Ik hoop dat je de komende dagen goed weer hebt, optijd koffie met wat lekkers en aardige camino gangers. Groetjes 😉
Mari 2024-07-09 22:09:22

Je gaat als een trein. Heel knap, want het is hier veel klimmen en dalen. Een flinke belasting. De boel heel houden en goed aankomen. Je hoeft niet meer te bewijzen.
Jan Tielemans 2024-07-09 22:21:05

O,o,o Marian, wat vind ik t toch leuk om jou te volgen. Zoveel herkenning!! Wel jammer van die steekbeesten. Hoop voor jou dat t morgen droog is. Slaap lekker!
Marja 2024-07-09 23:03:43

Ja Marian de laatste loodjes wegen het zwaarst hoop dat je minder jeuk hebt vindt je verslagen erg leuk om te lezen tot gauw
Juul 2024-07-10 08:56:49

En dan ondanks weinig slapen weer prachtige foto's en inspirerende ontmoetingen. Discipline noem ik dat. Beterschap met je allergische reacties, Marian.
Carla 2024-07-10 10:05:57

Lieve Marian, Beesten alles honden en koeien en schapen zijn niet jouw besteed,maar je stap er toch door wat een sterke vrouw ben jij daar neem ik meen petje voor af. Cebreiro dat heeft voor jouw een gedenk plaats voor AD. Het heeft een apart sfeer en het doet je wat als je daar bent. Geniet er van succes bedankt voor de mooie v erhalen en foto,s
Truus Slangen 2024-07-10 10:26:07

Leuk Marian, ik heb Joep ook een keer ontmoet, onderweg naar St. Jean waar ik hem daar ook weer ontmoette leuke gast, vol energie. Jij ook dank voor je mooie verhalen, jou belevenissen en hopelijk gaat de blessure op retour. Lieve groeten en succes met toch wel de steeds kleiner wordende afstand naar Santiago.🥰👍🙋‍♀️
Willemien. 2024-07-10 17:28:52