Vóór de wekker wakker, ik eet twee yoghurtjes op, pak de zooi in en ga vertrekken. Geen koffie want de automaat beneden wil alleen euro’s en die heb ik niet, papier geld of een pinpas doet het niet. Zit zowat aan de Camino dus hoef niet lang te zoeken. Het wordt weer heet vandaag maar in het begin is het lekker fris. Ik kom langs het klooster van San Zoilo . Prachtig gebouw en volgens mij ook een hotel. Ben om kwart over zes weg.

Het duurt heel lang voor er ergens koffie te koop is. Zou pas na 17 km zijn maar er staat al eerder een foodtruck en die heeft heerlijke koffie.
Ik geniet van dit lege land, er is niks. Hier en daar een rijtje bomen, een klein heuveltje of ergens een torentje. Dat is het wel. Heb wel eens gelezen dat de Meseta je gek kan maken, ik vind het alleen maar mooi. Tijd genoeg om na te denken, te mijmeren en een tripje down memory lane. Hier fietste ik met Ad en het brengt mooie herinneringen. Omdat we de Camino Frances samen gefietst hebben wilde ik deze nu ook persé lopen. En het doet me goed.

Na 17/18 km Aquarius met een stuk tortilla, ik begon honger te krijgen dus net op tijd. Susanne is er en ook Jan. We lopen samen het laatste stuk. We kunnen om één uur inchecken, dus een uur wachten. Tsjaaa, dat vraagt om Kalimonxto. Ergens op de wereld is het vijf uur. Ik heb een mooie kamer en er is een wasmachine, daar gaat echt ALLES in. Ohhhh, wat ruikt alles weer lekker.
Douchen en rusten en dan appt de CEO van de Kalimonxto club waar de secretaresse blijft 🙃 Dan moet ik opschieten want de rest van de club zit al in de bar. We verhuizen naar buiten waar het nog steeds bloedheet is. Om zes uur kunnen we eten en dat doen we ook. Eten is prima en er schuift een vrouw uit Singapore aan. (naam vergeten🤔)

Buiten nog een koffie, kletsen met Moira, haar dochter Nina en August uit Denemarken.

Vanuit Ledigos, welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt