Om zeven uur vanmorgen eerst koffie met croissant. Zit even bij Trevor die uitgebreid ontbijt. Tien vóór half acht ben ik op pad Snel Fromista uit en de eindeloze wegen van de Meseta strekken zich voor me uit. Bij Poblacion kan ik kiezen voor de weg, of iets langer langs een riviertje. Ik kies de eerste want daar fietste ik met Ad en dat voelt net iets fijner om te lopen.
Na ongeveer 7 km is er koffie met tortilla. Zie een paar bekenden maar heb geen zin om te praten. Verder!
Kom langs een hele alternatieve herberg, weet nog dat ik het daar vorige keer niet zo fris vond dus sjok ik nog ff door.

In Villalcázar is een bar aangegeven, dicht. Ik loop een stukje door. Volgens mij staat er bij de kerk een beeld van een vermoeide pelgrim en daar was, bij mijn weten, ook een café. Het is er nog steeds en Susanne en Jan zitten er al. Koude Aquarius en dan gaan we samen verder, de laatste 6 km naar Carrión de los Condes en het lijkt steeds heter te worden.
Mijn Hostal is prima maar komt me enigszins bekend voor; als mijn telefoon de WiFi code oppikt weet ik zeker dat ik hier 5 jaar geleden ook was. Douchen, heerlijk en dan ff liggen en niks doen.

Kleren gewassen en opgehangen dan is het tijd voor een rondje. Als ik buiten kom zit Sue op het terras met 2 stellen die ik onderweg ook al zag. Wijntje, kletsen en dan naar de supermarkt. Breng alles naar mijn kamer en ga dan met Susanne op zoek naar Jan. Die is snel gevonden en dan is het tijd voor…. Kalimonxto. In de pelgrims winkel koop ik een nieuw hoedje. Helemaal blij

Om 6 uur gaan we naar het zingen van de nonnen luisteren, in de kerk, heel mooi en worden daarna uitgenodigd in de albergue daar is muziek. Het is prachtig. Terug naar de kerk want de pelgrimsmis begint. Één van de nonnen vraagt of wij een mandje met gebedsbriefjes naar voren willen brengen, de priester zal een seintje geven wanneer.
Wordt natuurlijk niks, ik ben geld aan het zoeken voor de collecte, Sue ziet het teken en haalt het mandje. Ik ren zowat achter haar aan om het naar voren te brengen. We durven elkaar ook niet meer aan te kijken, stikken bijna van het lachen.
Na de mis mogen de pelgrims naar voren komen. We worden gezegend. Het raakt me heel erg als de non mijn hoofd vastpakt en een gebedje zegt, kwam wel ff binnen. Als we naar buiten lopen zeg ik : I need a drink. Zowat tegenover de kerk is een restaurant en daar bestellen we allebei een lekkere salade en natuurlijk een Kalimonxto

Morgen 23km maar het wordt weer heet. Wekker gezet

Vanuit Carrion de los Condes, welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt