Het begint nu te donderen hier.Niet goed geslapen, wel gezellig gegeten met een groep Fransen/Amerikanen, vrienden en familie. Om negen uur naar bed, nog wat lezen maar dan val ik in slaap en om één uur klaar wakker. Dus al vroeg op pad. Om kwart voor acht ben ik al op weg. Van het ontbijt neem ik alleen het croissantje en koffie. Moet er niet aan denken om meer te eten.

Heerlijk rustig om te lopen. Wel echt Baskenland sinds een paar dagen. De huizen zijn ook anders, soms een beetje vakwerk en het vriendelijke blauw van de luiken heeft plaats gemaakt voor vaal rood bruin. Wel overal geraniums in de vensterbanken en veel potten met bloemen. Ook meer moestuintjes en allemaal keurig onderhouden.
Ergens maak ik een praatje met een hele aardige mevrouw en bij een mooi wegkruis (weet niet meer hoe het heet) houd ik een korte stop om mijn chocolade broodje op te eten. Hier is ook de groep uit Zwitserland en de groep waar ik gisteren mee at. Ze lopen allemaal door dus ik zit lekker rustig.
Knip nog een foto van een veulen en veel van de omgeving. Kan wel blijven knippen. Het is zo mooi.
Het is tijd om te lunchen maar geen honger, wel eindelijk koffie en een tonic, ondertussen gezellig met Carla gekletst.

Ik kom langs het kleine kerkje La Madeleine. Hier was ik toen ik de eerste keer alleen fietste. Was toen zo verdrietig en binnen was er niks voor mij. Nu zocht ik niks en vond rust. Zo simpel kan het zijn. Door de Porte St Jacques het stadje in; dat vind ik dan weer niet zo bijzonder. Fijn hotelletje geboekt en daar mag ik om twee uur in, nog tien minuten wachten. Er zit een groep Engelse vrouwen, net aangekomen, mag ik zomaar voor, heel lief. Douchen en naar het pelgrimsbureau. Morgenvroeg de ergste regen, krijg advies om niet heel vroeg te vertrekken. Nergens voor nodig, hoef maar 7,5 km. Die gaan wel bijna steil omhoog. We zullen zien.
Ik koop een nieuw shirtje. Eentje stinkt zo erg, zelfs na het wassen. Dat mag nu in de vuilnisbak. De jongen in de winkel heeft hier wel zeep voor. Geef maar mee dan. Plof op een terrasje en neem een pastisje, koop nog wat te snacken voor morgen en overmorgen en dan is het tijd om te eten.

Ik vind een leuk tentje, vol. Vraag of ik kan wachten. Ze kijkt me aan alsof ik gek ben maar ze vindt het goed. Na een kwartiertje kan ik zitten.
Gezellige sfeer en de serveerster en de ober werken hard maar wel met aandacht voor alle gasten. Lekker bordje met Baskische kip en saus. Als toetje kaas en nog een koffie

Moe en voldaan naar bed
Vanuit St Jean Pied de Port, welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt