Het eten gisteren was erg lekker. De hospitaliseren was in het begin niet zo aardig, schoenen uit en meteen betalen (donativo, dus een beetje raar) Later trok hij wat bij en hij had dus wel zijn best gedaan op het eten.

Vanmorgen om zeven uur ontbijt dus al vroeg wakker. Geslapen in het lakenzakje, ging goed alleen tegen de ochtend een beetje koud.Vandaag maar iets van 20km dus alle tijd. Wil eerst de kerk nog bekijken maar die is dicht. Dan maar lopen/stappen. Nergens is er koffie alleen in Coutures zou een bankje bij de kerk staan, niet kunnen vinden.
David loopt me achterop en we zitten even op een muurtje om wat te drinken. Hij vertelt snel en even later komt Christoph
aan lopen, geen idee hoe hij heet. Aardige man uit Bretagne, spreekt een beetje Engels. Op een gegeven moment loop ik door want hij is wel heel erg traag. Ik heb via boeking een appartementje geboekt met een inchecktijd van vijf uur. Ik stuur een berichtje of het ook eerder kan. Er wordt gemaild als het appartement klaar is. Helemaal goed. Het laatste stuk moet ik me een weg banen door gras dat tot mijn schouders komt.
Eerst naar de Toeristeninformatie. Is er een pedicure? Kennen ze hier blijkbaar niet zo goed, meestal een podoloog. Toch zijn er een paar en het aardige meiske vraagt of ik om twee uur terug kan komen omdat het lunchpauze is. Tuurlijk kan ik dat.

Op naar de koffie en die is heel erg lekker. Ook al kost die drie euro en zit in een plastic bekertje, half vol. Heerlijk.
Op naar de douche, appartement is goed en de douche ook. Iets na twee terug naar de toeristen info. Het aardige meiske belt er twee maar geen van beiden kunnen me helpen, geen afspraak gemaakt. Het meisje vertelt het me alsof het haar schuld is. Niks aan te doen, ze adviseert wel om even naar de apotheek te gaan of die misschien nog iets kunnen. Klap op de vuurpijl: als ze geen Engels spreken dan kom maar terug dan ga ik met je mee. Nou jaaaaa, als dat geen service is.

De apotheek weet het natuurlijk ook niet, hij wil eerst een likdoornpleister mee geven maar dat ga ik beslist niet doen. Dan maar iets als bescherming om de teen en oké. Op de terugweg kom ik de meneer uit Bretagne weer tegen, we drinken samen wat op het terras bij een bakker. Ik koop twee taartjes en ga die even afgeven bij de aardige dames van de toeristeninformatie.

Dan naar de winkel, morgen zelf voor ontbijt zorgen, en ik neem een stokbrooodje mee dat ik, kan smeren voor onderweg. Ruim 30 km, dus vroeg vertrekken. Morgen slapen in een kasteel en daar wil ik wel een tijd van genieten.
Een rondje lopen en ietsje zoeken voor te eten, waar ik vanmiddag koffie dronk serveren ze geen diner maar wel tapas vanaf zeven uur. Om de hoek is een leuk,barretje en daar maken ze voor mij een plankje met een mix van kaas en worst, heerlijk!
Zit nog even in de zon. Ik zie de vader en dochter uit Nederland, zij gaan naar een Italiaan. Doe ik,ook. Christoph zit er al en ik schuif aan. Gezellig maar ook heerlijk gegeten. De eigenaren, een echtpaar, zijn hilarisch. Net of je een oude film zit te kijken met Fernandel. Nog een kopje koffie en dan naar bed.

Vanuit La Réole welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt