Vandaag lopen we naar Eguzon, vertrekken op tijd uit de herberg en volgens het weerbericht blijft het droog tot vier uur. Dat klopt gelukkig. Lopen over een viaduct waar vroeger het spoor liep, heel erg mooi. In Pommiers een korte stop op een bankje bij de kerk; er stopt een Nederlandse camper dus we hopen op koffie want in dit dorpje is niks. Nee hoor, de man wacht op twee vrouwen die ergens lopen en waarvoor hij eten en drinken verzorgt. We stappen maar weer op en zetten koers naar Gargilesse.
Tegen twaalf zijn we er en besluiten om hier wat te eten. We vinden een terras en vragen naar de Plat du Jour. Het is nog geen 12 uur en dat is ook het antwoord. Wat is dit voor onzin? We bestellen cola, die wordt op een ander tafeltje gezet…. We wachten nog even en verhuizen dan maar. Iets na twaalf blijkt dat er helemaal geen plat de jour wordt geserveerd. We hadden moeten vertrekken maar we hebben honger. We bestellen een burger en koffie als toetje. Smaakt allemaal goed maar het is er niet echt gezellig. Beetje vreemd allemaal

Verder maar weer. Er is hier ook geen winkeltje, jammer want waar we naar toe gaan is ook niks, ook geen restaurant
Dan begint er een pad………heel smal, keitjes met mos, hier en daar blubber en behoorlijk steil naar beneden. Afgrond aan één kant. Chris schuift weg en valt, gelukkig zowat op zijn rugzak en hij zit dus op een steen. Verder, ik bibber ondertussen op mijn benen. Vind het echt doodeng. Het duurt best lang voor we beneden zijn en bij elke bocht is de afstap behoorlijk diep 😱🥵
Als we dan eindelijk beneden zijn is er een hangbrug. Ik heb het niet meer. Gelukkig hoeven we daar niet over.

Stukje verder een mevrouw die ook gevallen is op dat pad, loopt erg moeizaam. Dan een ‘gewone’ brug, nog wat klimmen en we vinden het huis, ziet er gezellig uit. Er komt een mevrouw vragen of alles in orde is, ja hoor maar: hoe komen we bij een winkel? Zal ik je brengen, zegt deze lieverd want het is 3km omhoog. Heel erg graag, ze wacht bij de winkel, snel wat lekkers gezocht en weer terug. Wil ze er ook nog niks voor hebben. Op de vraag of ze kinderen heeft zegt ze ja; dan is het niet voor jou maar voor de kindjes, opgelost. Douchen, kleren wassen, eten en naar bed

Vanuit Éguzon, welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt