Vanmorgen om zeven uur in de kerk. De nonnen en broeders zingen, het klinkt prachtig. Klein stukje gefilmd maar vond het eigenlijk niet passen. Ontbijt in het hotel, bezoekje aan de bakker en op pad. Veel klimmen maar wat is het mooi. Ik heb de voicemail ingesproken bij l’Esprit du Chemin en Huberta belt terug ik ben welkom. Dat loopt toch een stuk geruster.

Veel mooie uitzichten en prachtige omgeving. Ik zie een jongetje op de fiets, hij vraagt waar ik naar toe ga en vertelt zelf dat hij al in de zesde klas zit en bijna naar college gaat. Dus ook bijna een meneer. Eerst heeft hij vanmiddag nog een koers op de fiets. Met een ‘ au revoir monsieur’ neem ik afscheid.
Een stukje verder is een café dat gesloten zou zijn, er zijn mensen binnen, voor de zekerheid maar even vragen. De vriendelijke mevrouw loop om me heen, ziet dan mijn schelp en zegt: dat dacht ik al, pelgrim. Ze zijn gesloten maar ik mag op het terras zitten en krijg koffie.
Dan volgt een prachtig pad door het bos. Grote nadeel: HEEL VEEL MODDER. De 25 km zijn goed te voelen maar er is een heel hartelijk welkom bij l’Esprit du Chemin. Wat een luxe herberg, ik krijg een kamer toegewezen samen met een Française (spreekt gelukkig Engels). Allemaal samen eten, iedereen stelt zich voor en vertelt wat/waarvoor/waarom de Camino.
Het is heel gezellig.

Later is mijn voicemail ingesproken, morgen ook een bed, pffft, gelukkig.

Vanuit Anthien voor straks welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt