Vroeg wakker, redelijk geslapen. Geen ontbijt besteld want de bakker tegenover is eerder open en heeft ook koffie.
Als ik net zit komt Anke ook ontbijten en ze brengt de regen mee. Het regent hard genoeg voor regenjack en broek. Eerste stukje lopen we samen en daarna splitsen we weer. Zeker 15km gelopen zonder bankje, boomstam of steen om op te zitten en het regent nog steeds. Bij een splitsing eet ik staande een lekker amandelbroodje, ik heb honger.
Het is allemaal hetzelfde, het landschap lijkt maar niet te veranderen. Een troosteloze oneindigheid. Ik vraag me voor de zoveelste keer af waar ik mee bezig ben. Schuiven over glibberige modder of je enkel verzwikken op een pad waar tractor sporen zo diep en kurkdroog zijn, het is niet te lopen.

Bij de laatste rotonde is een picknickplekje. Zo blij dat ik even kan zitten, beetje eten en drinken.
Anke komt aangelopen en samen lopen we de laatste kilometers de stad in, beetje gezelligheid in de sombere omgeving.
Bij de kathedraal nemen we afscheid, ze gaat morgen weer naar huis. Ik zoek mijn hotelletje, is redelijk.
Douchen en een rondje. Kathedraal bekeken, staat in de steigers, renovatie. Mooie glas in lood ramen. Glas wijn op een terrasje, eindelijk een terrasje
Nog even terug naar hotel, heb een dikkere jas nodig.
Ik boek de trein voor morgen; moet daarna nog een stuk met de bus maar dat kaartje moet ik bij de bus kopen. Het is dit of naar huis, of sigaretten kopen. Wil ik geen van beiden maar zo gaat het ook niet. Elke dag stress of ik ergens kan slapen…. Kan dat niet loslaten en dan blijft het ellende. Verder is er iets waar ik de vinger niet op kan leggen….ik weet het niet. Er mist iets deze Camino, wat het is dat weet ik nog niet. We zullen zien.

Heb wel lekker gegeten in een leuk restaurantje met een aardige ober. En nu te bed
Vanuit Reims, welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt