Vandaag ontbijt ik alleen. De man des huizes heeft opgezocht hoe ik een stukje met de bus kan gaan. Er ligt een briefje op tafel met 2 bushaltes en een paar cijfers. Hij wil nog wel komen zeggen dat ik een bericht moet sturen naar dat nummer en dat is het. Ik begrijp er niks van de vrouw vraagt het nog eens na bij haar man. Hij reageert erg chagrijnig naar haar en zegt: ja ik blijf niet aan het uitleggen. ZAK! Wa unne knurft.
Ik kan dit gewoon opzoeken op rome2rio, heb hem niks gevraagd maar hij wil het regelen. Volgens mij heeft zijn vrouw niks te zeggen. We zullen zeggen: het kan alleen maar beter worden.
Op naar de bushalte de aardige mevrouw loopt nog even mee.

De buschauffeur is heel aardig en hij zal zeggen wanneer we er zijn; doet ie ook. Als ik uitstap en op mijn telefoon kijk waar de bakker is stopt er een auto…. Waar bende naar op zoek? Leuk. De bakker wordt aangewezen. Jammer genoeg is hij dicht maar het meiske dat de ramen aan het wassen is verwijst me naar de Carrefour, croissantje en een pecan broodje. De caissière is aller aardigst en vol belangstelling, ook de meneer die voor mij was neemt deel aan dit gesprekje, leuk. Ik kan op pad.

Camino zo gevonden en ik kan nu lopen op de stickers, moet wel goed kijken dus nog steeds blij met de route in Organic maps. Ik rust regelmatig, is nodig. Wel heel veel modder/blubber paden. De bloesem van de fruitbomen is vannacht allemaal besproeid in verband met de vorst. Veel water op de weg. Vrolijke mensen en ergens is een cafeetje naar links, vraag aan een voorbijganger of dat open is, nee, alleen in het weekend. Geen koffie dus.
Wel hier en daar een bankje in de zon, lekker.

Ik ben best vroeg in Zoutleeuw, blij dat ik er ben. Ga eerst maar eens naar de kerk. Stempel en de zegen, vergezeld van mooie woorden, van de pastoor. Bijzonder en ik ben er een beetje stil van. Ik steek een kaarsje aan en dat is, zoals beloofd, voor de zoon van een Camino vriend.
Op naar de apotheek, voltaren, zalfgaas en gaasjes voor mijn blaar. Die ziet er trouwens rustig uit. Ik zie een cafeetje en krijg eindelijk koffie, dan ook nog maar een glas wijn.
Ik loop nog een rondje, moet wachten tot ongeveer vijf uur. In de straat waar mijn logeeradres is bevindt zich ook een cafeetje…. Zou ik natuurlijk niet meer binnen zijn gegaan, ware het niet dat de pastoor dit aanbevolen had. Kun je toch geen nee tegen zeggen?

Om vijf uur word ik heel hartelijk verwelkomd. Wat een aardige man. We drinken samen wat en hij gaat eten maken, ik mag niet helpen, ik moet rusten zegt hij. Heerlijk gegeten en zo fijn gepraat met meneer Guido, de pastoor had me al gezegd dat ik op een goed adres kwam en dat klopt helemaal.
Verhaaltje typen, Voltaren op benen en knieën; moet morgen toch goed komen?

Vanuit Zoutleeuw welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt