Vanmorgen loopt de wekker af en zit ik om kwart voor zeven in de kerk voor het ochtendgebed. 7 Paters en 3 bezoekers. Vraag me dan toch echt af waarom je in hemelsnaam 3 of 4 keer een dienst moet doen. Maar goed, ik heb mijn plicht gedaan en kan er voorlopig wel tegen.
Om kwart over acht ontbijt en het wordt later en later; er wordt verwacht dat je mee afruimt en afwast en dat heb ik gisteren ook gedaan maar nu wil ik op pad. Pater Benny geeft me een stempel en de zegen. Moet goed komen dan.

Als ik buiten kom valt er wat regen en ik trek mijn jack maar aan. Na kwartier weer uit het blijft droog.
Ik wijk van de Via Monastica af omdat het anders helemaal de spuigaten uit loopt met de kilometers. Dit betekent wel dat ik veel met de telefoon in mijn hand loop. Met dank aan Mari voor de tip van de powerbank blijft de telefoon paraat. Ergens staat een bord: verboden toegang in verband met de jacht. Daar moet ik door dus dat wordt omlopen? Er komt een groep mountainbikers uit het pad en ik vraag of het echt verboden is.. zij vinden van niet, het jaartal is ook niet duidelijk en ze hebben niks gehoord of gezien. Dan toch maar erdoor maar echt lekker loopt het niet. Blij als ik in de bewoonde wereld kom.

Morgen loop ik naar Diest dat is ook weer geen Monastica. Toch zie ik regelmatig stickers met gele pijlen maar niet voor mij dus. De eerst twee dagen rond de 27km; ik leer het nooit…… stomste wat ik kan doen, beginnen met deze afstanden.
Onderweg geen horeca gezien, gelukkig wel af en toe een bankje. Als ik bijna bij Meerhout ben is er een terras. Koffie, zo lekker en ik krijg er een grote wafel bij. Even later komt een jonge vrouw met haar dochtertje vragen of ik naar Compostela ga. Haar dochtertje had de schelp gezien, haar juf loopt ieder jaar een paar weken Camino en vertelde hier over aan haar leerlingen. Vond dat meiske heel interessant en ze vertelde dat haar juf die ook eentje had. Leuk gesprekje en ze wensen me Buen Camino, lief.

Dan moet ik toch echt weer op pad, het is dan nog 3 km. Ik ben moe, mijn bovenbenen doen pijn, de rugzak is zwaar en van alles en nog wat dat niet goed is. Oftewel, de laatste loodjes.
Heel blij als ik er ben en wat een hartelijke ontvangst van Lieve. Wat drinken, even kletsen en dan ga ik douchen.
Ik mag mee eten en het is allemaal even lekker. Als toetje: zelfgemaakte rijstepap Mmmmmmmm 😋😋
Er komen nog een paar kleinkinderen aanwaaien en het is echt een gezellige boel.
Dan mijn verhaaltje typen en ben ik afgewerkt voor vandaag. Ook een beetje afgepeigerd.

Vanavond vroeg naar bed en hopelijk weer eens doorslapen.
Vanuit Meerhout, liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt