Giesteren was mijn ‘verdriet dag’. Niks bijzonders, iedereen op de Camino heeft een ‘jank dag’. Vanmorgen werd het toch weer licht een prachtige zonsopkomst en ik beslis, besluit. Niet wetende hoe dit uit gaat pakken maar dat zien we wel.

Mijn dag begint met koffie; ik zie MaryBeth met man en heb haar hulp even nodig. Als ik vraag of mijn kamer van de creditcard afgaat antwoord de chagrijnige trien van gisteren in het Spaans waar ik niks van begrijp. Nou kan ze voor mijn part in de stront zakken maar MaryBeth vertelt me dat het via booking.com geregeld wordt. Prima, weten we dat ook weer. Peuk en dan op pad. Eerst nog ‘even’ klimmen naar San Roque. Ik maak een foto en ga weer verder. In Hospital neem ik ontbijt. Ohhhh, zo lekker. Ik krijg een groot stuk knapperig geroosterd brood, olie, zout en een tomaat. Hier maak ik een heerlijk gebakje van en smullen maar. Verder naar de Alto do Poio. Het laatste stukje is verschrikkelijk steil maar daarna is er koude cola bij de bar en een gezellig praatje met een Spanjaard.
En weer door. In Biduedo neem ik nog een stop voor koffie en cake, had graag de tortilla gehad maar de slapjanus die achter de bar zat te slapen wilde me geen klein stukje geven. Kreeg een halve cake De omgeving is prachtig en het blijft maar dalen. Mijn knieën zijn het hier niet mee eens maar tussendoor voer ik in mijn hoofd hele gesprekken met Ad. Gezellig. De wind wordt steeds erger en het lijkt of het toch gaat regenen maar we houden het droog. De kastanjes waaiden wel van de bomen af.
Van al dat dalen doet mijn linker knie nu echt pijn, de bulten in mijn nek en de twee op mijn arm heb ik behoorlijk onder controle met Cortisonecreme en Antihistamine; op mijn knie heb ik vanmorgen de blaar doorgeprikt maar die loopt weer vol en er zit een keiharde schijf van zo’n 10cm doorsnee. Heel blij als ik er ben. Douchen en stukje lopen ( ja, je bent verslaafd of niet…) Het is maar één straat en alles is nu uitgestorven. Dan maar een glas wijn bij mijn Hostal.
Mooi gesprek met Amack uit de buurt van Chicago. Het gaat diep maar het gaat tenminste ergens over. Drie glazen wijn verder 🫣 vind ik het de hoogste tijd om iets gaan te eten.

Vind een leuk restaurantje en als ik binnenkom klinkt twee keer ‘ hi Marian, how was your walk today’ Wat leuk. Ik neem het pelgrimsmenu. Zo lekker: Caldo Galego, stukje zalm en kaas met honing als toetje. Denemarken komt binnen, da’s ook gezellig kletsen. Koffie met Licor Crema mee naar buiten, peuk erbij en dan terug naar mijn Hostal, Casa David.
Nu hoor ik buiten de wind gieren. Heel benieuwd wat het morgen voor weer wordt.

Vanuit Triacastela, Buenas Noches.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt