Op tijd uit bed want ik lag al een tijdje wakker. Wekker zetten is echt niet nodig. Na mijn ervaring van gisterenavond ben ik niet van plan om hier zelfs maar een kop koffie te drinken. Ik pak de hele zooi weer in en vertrek. Een klein stukje Camino terug en er zijn genoeg tentjes open. Koffie, waar ik een klein stukje cake bij krijg, is genoeg om te beginnen met lopen. Ik klets heel even met Bob en Linda uit de US, die ik vandaag nog een paar keer tegenkom. Bij een klein kerkje brand ik een kaarsje en een aardige mevrouw geeft een stempel in mijn pelgrims paspoort. Op het altaar staat een zonnebloem.
Mijn eerste stop is in Murias de Rechivaldo, na ongeveer 5 km. Ontbijt dus; café con leche en een heel erg lekker stuk tortilla. Hier zie ik een man uit Nederland, een Nederlandse mevrouw en twee meisjes uit Nederland. Roger komt voorbij en ik ben blij te zien dat hij nu met één plastic tasje loopt. De rest van zijn bagage, met ook een apneu apparaat laat hij met de taxi vervoeren. Hij maakt zich wel zorgen over de klim van vandaag maar ik probeer hem gerust te stellen door te zeggen dat het heel geleidelijk gaat. Als ik hem inhaal loop ik een stukje met hem op en geef pep talk. Je kunt het, geloof in jezelf, je bent op de Camino en het gaat goed komen.

Ik loop in een schilderij, zo mooi en dan mis ik….. tranen dus.
Santa Catalina de Somoza tijd voor cola. Ik mag roken op het terras van de eigenaar; is dus een aanrader😉
Volgende stop in El Ganso, daar zit Brandon met een meisje uit Ierland, gezellig.
Dan is het nog zo’n 7 km naar Rabanal en ik loop echt alleen maar te genieten. Het is zo mooi hier. Als Vincent Van Gogh een stukje verder was gegaan dan Arles was hij vast bij leven al schatrijk geworden.

De Posada El Tesin is aan het begin van het dorpje, vriendelijk ontvangen en ik ga eerst douchen en kleren wassen.
Rondje lopen (eigenlijk op en neer want het is één straat met een paar zijstraatjes) In zo’n zijstraatje vind ik een barretje met een asbak op de tafel. Genieten in de zon met wijn en peuk.

Ik zie twee Nederlandse dames en we raken aan de praat. De ene vrouw gaat rusten en met de andere heb ik een heel bijzonder gesprek. Ze vraagt aan me of ik iets met gele bloemen heb?? Ze zegt dat ze vannacht over lavendel gedroomd heeft en toen ze mij zag dacht ze aan gele bloemen. Ik ben niet van het zweverige maar op de Camino heb ik wel eens Camino wondertjes mee gemaakt en dit gesprek gaat dus wel even duren.
Hierna loop ik een beet emotioneel het kerkje in. Er staat een beeld van Jacobus als pelgrim, het is er heel stil en er is verder niemand. Een tijdje op een bankje gezeten; hoogste tijd voor een glas wijn.

Ik loop terug naar mijn Hostal, het is 19.30 en ik heb honger. Wat een verschil met gisteren. Zo vriendelijk, heerlijk gegeten en de koffie mee naar buiten. Daar nog een leuk ‘Camino’ gesprek met een stel uit Amerika en de buurman van de bar.
Hoe mooi kun je een dag afsluiten…

Vanuit Rabanal, Buenas Noches.
Liefs, Marian.

Geschreven door Marian-wandelt