Hallo allemaal,

Vandaag de plannen weer aangepast….. toen ik wakker werd regende het dat het goot en alle kleren waren nog nat. Die hadden niet buiten gehangen hoor maar we hadden een wasmachine en die centrifugeerde blijkbaar niet goed. We zouden samen naar Arcade lopen en dan verder met de trein. Het werd alles met de trein. Och, het is zondag en waarom zouden we het er niet van nemen. Er zitten meer pelgrims in de trein.
Vanaf het station lopen we Pontevedra in en komen langs een leuk Italiaans restaurantje. Misschien iets eten? We lusten wel wat maar gaan eerst inchecken en willen dan vast de half natte zooi ophangen. Niet dus, geen rugzak, nondedju!! We laten het los en gaan terug naar het restaurantje. Onderweg zien we Zibby en Martha, haar nicht is vandaag ook met de trein gegaan, veel last van voeten vol blaren. Tsja, het is vol bij de Italiaan (goed teken) maar de leuke ober gaat kijken wat hij voor ons kan doen. Binnen vijf minuten zitten we buiten op het terras en hij komt met de kaart. Hij zegt tegen Jasmijn dat ze alles kan kiezen want ze maken het gewoon vegan. Op de pizza kan vegan kaas en alle andere dingen kan hij ook wel iets mee.
Ohhhh, wat was het lekker; salade met tomaat, ui, avocado, een fantastische dressing en… zonder kip. Overgoten met een Albariño en als we het op hebben komt de pizza, zo lekker.
Op zijn vraag aan Jasmijn of ik haar moeder ben, is het antwoord: no, mi abuela. Hij krijgt er haast iets van en ik krijg een handkus want hij vindt me geweldig. Als Jasmijn wijn wil na haar cola vraagt hij gekscherend hoe oud ze dan wel is en of ze al mag drinken. We laten haar paspoort zien en krijgen dan bij de koffie een glaasje Limoncello. Op de rekening ontbreken dan twee glazen wijn wat we even rechtzetten en waar we dan ook weer heel hartelijk voor bedankt worden. Heerlijk gegeten. Drie keer L… laat, lang en lekker.

Op de terugweg telefoon van de Correos, we zijn laat vandaag maar binnen een half uur wordt de rugzak gebracht.
Niets! Een vrouw uit Vlissingen, die we gisteren zagen, heeft hier ook een kamer en ook geen rugzak.
Ik bel maar weer op! Hij gaat informeren, weer van die jengelmuziek maar al snel komt hij terug aan de telefoon en zegt: ik hoor net dat onze chauffeur in Pontevedra is, de rugzak kan elk moment komen. Ik ben benieuwd 🤨 Zegt ie ook nog: trust me.
Mijn antwoord: I’ll trust you when I see my backpack.
En dan eindelijk, om zeven uur is daar zowaar de Correos. Pfffft.

Jasmijn heeft dan wel lekker een uurtje in bad kunnen liggen, is uitgerust en we lopen een rondje. Cola op een terrasje en rond negen uur nog een klein hapje. Hier zijn ze niet zo aardig en denken niet echt mee. Geen fooi voor een bordje chips met een gebakken ei er op, dat kan beter.

Verhaaltje typen, ff douchen en dan slapen. Wel een plan voor morgen maar …….. wie weet! Dat horen jullie morgen.

Welterusten. Liefs, Jasmijn en Marian

Geschreven door Marian-wandelt