Thuis….. waar het ook weer heel fijn is. Niet zoeken of ik ergens iets kan eten of drinken; gewoon de koelkast opentrekken. Kleren uit de kast pakken die niet stinken en toch…… gisterenavond op YouTube al filmpjes zitten kijken. Welke Camino wordt het volgend jaar?

Donderdag naar huis, vlucht was gewijzigd maar dat wist ik al. Drie uur wachten op Barcelona Airport. Niet zo heel erg want je kunt daar naar buiten. In het vliegtuig werden gezondheidsverklaringen uitgedeeld die ingevuld moesten worden. Daarna….? Niks meer, thuis bij het oud papier!
De trein naar Eindhoven en daar kwam Lia me ophalen, bij de voordeur lagen pompoenen en een tas gevuld met allerlei lekkers van de buurvrouw, in de brievenbus een mooie kaart van Carla. Hoe lief.

Foto’s op de computer gezet en de volgende dag de rugzak omgekiept in de wasmachine. Op naar Harrie, die was heel blij me te zien. Alvast het hoognodige gedaan, wat boodschappen gehaald en dan even in de zon zitten. (‘t is nog vakantie)

Niet lopen dus gisteren en dat is ‘raar’. Hoe heerlijk is het als het leven bestaat uit lopen, eten en slapen? Dus heb ik alweer heimwee. Zou morgen weer vertrekken….. gaat niet want ik moet maandag weer werken.

Geen moment aan mijn werk gedacht, deze Camino. Dat was vorige keer wel anders. Wel veel nagedacht over hoe ik mijn leven vanaf nu anders ga inrichten. Niet ‘het roer om’ zoals op televisie te zien is, dat gaat me te ver. Hoewel Sandra tegen me zei: kom toch in Spanje wonen…. Nee hoor, zou ik nooit doen. Beginnen met een andere werkplek vind ik al heel wat op mijn leeftijd. Dat vind ik eigenlijk best knap van mezelf. Ad zei altijd: als je het niet goed vindt is er maar één iemand die het kan veranderen en dat ben je zelf. Dus luister ik maar weer naar hem. Het helpt dat ik ongeveer weet hoe hij hier over denkt en wat hij erover zou zeggen.

Einde Camino, tijd voor een nieuw begin. Ik heb er vertrouwen in.

Tot de volgende Camino, heb van twee jaar in te halen…..
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt