Al vroeg wakker maar ik draai me nog maar een keer om. Vandaag maar een klein stukje te doen. Lekker ontbijtje en omdat ik toch maar een klein beetje eet vraag ik of ik een klein broodje kan kopen voor onderweg. Blijkt een heerlijke kleine bocadillo te zijn met kaas. Ik kom helemaal niks tegen onderweg en…. Een slimme meid is voorbereid. Koop er nog een flesje water bij en dan ga ik rond half tien maar eens aan de wandel.
Regenhoes om de rugzak want het zit potdicht.

In het begin loop ik nog lekker in mijn vest maar na een half uur toch maar de poncho aan. Even later begint het serieus te regenen. Ik loop een stukje op met een Franse mevrouw en we zingen samen Franse liedjes althans, zij zingt, ik lal maar wat mee. Ze wil een bar om iets te drinken maar helaas lieve mevrouw tot Muxia is er niks.

In het beruchte bushokje, waar ik de eerste keer dat ik hier liep, een taxi belde omdat ik zo beroerd was, schuil ik nu even voor de regen. Ondertussen is ook mijn ondergoed nat. Toch vind ik het niet zo erg, ik zing (nou ja…. Zingen kun je het niet noemen) Raindrops keep falling on my head. Ik heb het dus best leuk met mezelf. En zowaar, rond half twaalf houdt de regen op, hoera.

Ergens bij een grote steen langs de weg schud ik de druppels van mijn poncho en gooi hem op de steen, klein handdoeken erop en ik zit droog. Eet de helft van mijn broodje op, slok water en een peuk. Helemaal happy hoewel mijn vest en alles wat daaronder zit aan mijn lijf plakt.
Ergens staat er een pijn rechtdoor en ik ben al bijna het leuke paadje ingelopen, dan zie ik van stenen een kruis en een pijl die de andere kant oprijst. Hoe lief dat iemand die moeite doet. Iedereen die me tegemoet komt, en dus op weg is naar Finisterre, kijkt blij. Overal klinkt het Buen Camino, gezellig.
Dan kom ik Steve nog tegen, hij liep ook de Inglès en heeft met Wanchi, Kasty en mij gegeten in Santiago. Effe kletsen. Hij loopt nu ook maar tot Lires, dus ik beveel de bar van gisteren aan.

Als ik er bijna ben loop ik toch nog verkeerd. Zo in gedachten dat ik een klein paadje inliep. Dacht wel: hier hebben niet veel mensen gelopen en na 1 kilometer kwam ik bij een kruising zonder ook maar één pijl of bordje. Terug. Pijl wees dus gewoon de andere kant op. (Neeeeee, nog niet gedronken) Moest gewoon langs de weg verder.

Al vóór één uur ben ik in Muxia, zie dat ik al vanaf 12 kan inchecken dus dat doe ik dan maar eerst.
Een hele lieve mevrouw bij de receptie. Spreekt een beetje Engels en zegt: kom maar mee. Ik heb 2 opties. Een kamer op de begane grond met een raam of…. Dan moet ik even mee naar boven. Wat ze me daar laat zien, daar hoef ik niet over na te denken. Hele ruime kamer, super netjes met als klap op de vuurpijl een groot terras. Wat een luxe. Ik loop nog even met heer terug dan laat ze me zien waar de wasmachine staat, zit inmiddels alles in. Ook een koffieautomaat en eentje met fris. Ik wil graag de koffie maar ook een koude cola. Niet genoeg klein geld. Ze maakt de frisdrankendeur open en geeft me een blikje cola. Ik wil dan met haar terug lopen om met pin te betalen maar dat wil ze niet; for you, from me. Zo lief!!!!

Met mijn koffie plof ik in een luie stoel, heerlijk. De koude cola kan er nog wel bij en dan ga ik maar eens douchen.
Moet dan geld pinnen maar ik krijg zo’n rare melding bij Santander dat ik niet verder durf. De Abanca zijn ze aan het verbouwen en heeft tijdelijk geen flappentap. Terug naar hotel, aardige meneer spreekt weinig Engels, doet heel veel moeite maar ik krijg hem niet uitgelegd wat er aan de hand is. Een meisje uit Amerika hoort dit en zegt tegen me dat ze wel even meeloopt. Haar vrienden uit de Zwitserland en Amerika gaan ook mee, gelukt. We drinken samen een glas wijn en dan ga ik de was in de machine gooien. Zet de timer op de telefoon en ik vind een klein winkeltje waar ik water koop. Kleingeld voor de droger.
Zie nog even de mevrouw uit Frankrijk, ze heeft al twee bier op zegt ze en die heeft ze zeker verdiend.

Tijd om ergens iets te eten, gezellig tentje gevonden en aangeschoven bij een vrouw uit Amerika. Leuk gesprek en we lopen samen terug, zij zit in A de Lolo en ik ernaast in Bela Muxia.

Ik zet de wekker want de bus vertrekt morgen om 06.30. Heel vroeg maar morgen is er weer regen voorspeld en dan ben ik toch liever in Santiago.

Vanuit Muxia, Buenas Noches.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt