Weer maar een beetje geslapen. Het was erg gehorig. Was er om 23.00 helemaal klaar voor maar een Spaanse meneer, ergens in het hotel, ging een telefoongesprek voeren, heel hard. Kon het natuurlijk niet verstaan maar wel elk woord horen.
Daarna ging hij in bad en voordat het leeg gelopen was, was het wel half twee ‘s nachts.
Ik bleef vanmorgen liggen tot 7.30. Ontbijtje: koffie en een brownie. Sigaret en ik zie dat het potdicht zit, zo mistig.

Toch maar op pad, stukje langs de weg en al snel linksaf. Natuur, beetje wazig maar ik hou wel van zo een kleine wereld.
Het klaart wel op maar het blijft toch wat nevelig. Prima wandelweer want koud is het niet.
Ergens haal ik Stephan in ( ja, ik haal wel eens iemand in….) we kletsen even maar daarna loop ik door. Eerste stop, leuke mensen in het barretje. Ik neem cola en een chocolade broodje. (weet dan nog niet dat ik het daar de hele dag mee moet doen) Stephan komt aangelopen en even later ook nog een Spaanse meneer. Hij zegt steeds dat hij een beetje Engels spreekt maar praat alleen maar Spaans. Wa unnen dokus.

Op pad maar weer en wat ben ik blij dat ik gisteren die taxi heb genomen. Had het anders vandaag heel zwaar gehad, denk ik.als het goed is komt er nog één bar… die is gesloten. Dus doorlopen. Ergens is een veldje met bankjes en daar plof ik neer. Gelukkig nog wat kaas in de tas.
Ik heb vandaag prachtige paadjes door eucalyptus bos en alles ruikt lekker. Geen koekoek meer gehoord, Ad zal denken dat ik het wel alleen kan….? De bulten zijn nog niet weg en er zitten ook nog blaren maar het voelt niet meer of mijn armen in brand staan. Ik geniet van al het moois en als ik dan bedenk als Ad hier toch bij was….. tsjaaa, dan ben ik toch weer even Sjaan Snuf. Niemand in de buurt die het ziet dus ik snotter er lekker op los.
Dan zie ik, tot overmaat van ramp een hond midden op de weg liggen….. stoppen en bedenken: wat nu. Zal ik op Stephan wachten? Kan zomaar anderhalf uur duren. Ik spreek mezelf streng toe: stel je niet aan, hij eet je niet op, doe normaal en loop door. Over het hondje heen kijken en er gebeurt natuurlijk niets; hij was niet groter dan 40 cm…..

Er moet ergens een Fuente zijn en ik denk daar mijn water aan te vullen. Niet dus het is geen drinkwater. Als ik nog 2 km te gaan heb staat er een bushokje met bankje, eet nog een paar stukjes kaas en drink mijn laatste water op.
Heel blij als ik er ben. Het zou iets meer dan 25 km zijn vandaag maar mijn telefoon denkt daar anders over. Over de 30 maar dat geloof ik echt niet.

Herberg zo gevonden (privé kamers 😇) douchen en er is een wasmachine, hoera: alles gaat er in. Krijg een aller vriendelijkste ontvangst met een blikje Aquarius, zo lekker. Ik ga op zoek naar iets te eten. Eindelijk een gin met jus d’orange, de eerste op deze Camino) ik neem er een simpele hamburger bij. Als ik opkijk van mijn telefoon zie ik rode schoenen: Miguel. Ik roep nog maar hij hoort me niet.Terug om te kijken of de was klaar is en Stephan is ook gearriveerd. Even kletsen.
We spreken af om samen te eten en ook dat pakt anders uit.
Casti komt aan, gaat ook mee, Alejandro uit Portugal en Wanchi uit Taiwan. Wat een gezellige avond. Lekker eten, Albariño en als toetje koffie met Licor Crema. Alejandro vertaalt het Spaans van Casti voor ons. Wanchi studeert in Barcelona en spreekt Engels en Spaans; er wordt wat afgelachen.
Bij terugkomst in de herberg is Miguel er ook dus dan ‘moet ik’ nog even mee naar buiten om te roken…wat erg. Nog een mooi gesprek. Hoogste tijd om naar bed te gaan.

Vanuit Sigüeiro, Buenas Noches.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt