Jane en Jim komen met me ontbijten, da’s gezellig. Zij lopen vandaag maar 10 km en komen morgen in Santiago aan. Ik vertrek en ga een stukje over de weg, de route komt een stukje verder weer bij de Camino en dit geeft minder modder.
Het is droog maar wel mistig. Het is heel erg druk met pelgrims. Op een gegeven moment stop ik gewoon en laat de meute passeren. Iedereen mag van mij zijn eigen Camino lopen, ook met een dagrugzakje maar waarom er zoveel lawaai bij gemaakt moet worden? Ik snap het niet.

Het valt erg mee met de modder, meer grind, asfalt en hoger gelegen paden. Het loopt lekker. Mijn eerste stop is pas in Lavacolla, koffie. Geen tortilla maar die neem ik dan bij de volgende wel. Regelmatig zie ik bekende gezichten maar ook veel mensen die ik pas voor het eerst zie. En die zijn allemaal luidruchtig aanwezig. Veel groepjes. Ik pas mijn tempo hier op aan want ik wil de vogels horen, het geklater van de riviertjes en de wind door de bomen.

Ik zie het stel uit Amerika die ik zag in Linares, zij houden ook niet van al die herrie. Later drinken we samen koffie en vragen ons af waarom deze mensen naar de Camino komen? We besluiten dat ze waarschijnlijk gewoon een stukje willen wandelen. Niet erg aardig misschien maar sommigen zijn echt behoorlijk irritant. Lopen midden over de weg, gaan zelfs niet opzij als er een auto aankomt of lopen met hun stokken van alles aantekenen wijzen. Voor je het weet krijg je zo’n ding in je gezicht.

Op de Monte de Gozo begint het opeens weer te gieten maar hier kan ik schuilen onder een boom. Na een kwartiertje is het over en miezert het nog wat. De stad in vind ik altijd saai, loop nog een stukje met een meisje uit Canada maar als we er bijna zijn laat ik haar alleen. Het is haar eerste Camino dus een bijzonder moment om het plein op te lopen.

Ik loop naar Ad’s muurtje, knip wat foto’s van de kathedraal en voel me dan wat verloren. Op naar hotel Rua Villar. Dan hoornik: hė Marian. Andie zit te genieten van de kathedraal. We lopen samen naar het Pelgrimsbureau waar ze een nummer krijgt waarmee ze haar Compostellum af kan halen. Nog even naar de huiskamer der lage landen waar we koffie drinken.

Het schiet niet erg op met de nummers dus loop ik maar eens naar mijn hotel. Sandra maakt mijn Camino drankje en vindt dat daar Tarte de Santiago bij hoort. Kletsen aan de bar, zo leuk altijd, zo welkom!

Dan toch maar eens gaan douchen en ff liggen. App van Andie, om zes uur bij de kathedraal. Leuk!
We zoeken een barretje voor een glas wijn en eten daarna samen in de tapas bar. Zooooo lekkerrrrr.
Nog ergens een kopje koffie en dan is het al best laat. Pelgrims bedtijd.....

Morgen nog een dagje Santiago, uitslapen, wat rondkijken, siësta houden en lekker eten en drinken.
De Camino laten indalen..... hoe? Dat weet ik nog niet. Zoveel indrukken, zo veel mensen, zo veel verhalen maar vooral: zo veel moois. Het kon niet op, wat een tocht. Lang? Ja zeker. Te lang? Nee zeker niet. Genoten van elke stap (bijna elke). Geen blessures, op een enkele blaar na (natte schoenen)

Ik ga er nog een hele tijd van nagenieten. Klaar met de Camino??? Nog heel wat stukken te lopen 😉😊🚶🏻‍♀️

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt