Al voor 7 uur wakker maar ik doe rustig aan, wil absoluut niet in het donker lopen. Pak alles in en ga naar de receptie, annex bar. Vraag om koffie en neem een stukje cake, krijg er lekkere sinaasappelsap bij daar kan ik best 6 km mee omhoog tot Foncebadon. Als ik buiten komt waait het toch wel heel erg hard. Stukje door het dorpje valt mee maar als ik in het open stuk kom word je bijna van de berg af geblazen en het is echt heel erg koud. Het gaat gestaag omhoog dus ik krijg het wel warm. Toch stop ik na een tijdje om ergens uit mijn rugzak, mijn buff op te vissen. Die doe ik om mijn hoofd, anders worden mijn oren weg geblazen. Stukjes bos (lekker warm) worden afgewisseld met open stukken (ijskoud)

Ik ben heel blij als ik in de verte het eerste dorpje zie, Foncebadon. Ik kijk uit naar een terras met beschutting en bij het derde heb ik geluk! Naar binnen en koffie bestellen, lekker. Op mijn vraag of ze tortilla hebben is het antwoord nee; maar ze maken een lekkere omelet met kaas op tostada, ook goed. Als ik zeg dat ik mijn koffie mee naar buiten neem en dat ik een sigaret ga roken, kijkt ze me een beetje boos aan. Ik mag wel buiten gaan roken maar ze komt zeggen als de omelet klaar is want buiten is het veel te koud om te eten, dan moet ik echt naar binnen komen. Is toch geweldig lieffffff...?
Dus eet ik binnen en daar zit Zweden en Nieuw Zeeland komt ook nog binnen. Allemaal leuk.

Ik stap weer op, de kou in. Het is dan niet meer zo ver naar het kruis. Als ik aankom is er net een bus gearriveerd met toeristen? Ikmwilmdan altijd graag geloven dat deze mensen dit ooit gelopen hebben en dat nu niet meer kunnen maar deze groep is heel iets anders. Ze staan hand in hand, in een kring rond het kruis. Ze bidden? En praten.... alleen komt er geen einde aan. Het duurt wel meer dan een half uur. Het Cruz de Ferro is ingenomen door een stel..... ja ik weet niet wat dit voor mensen zijn! Pelgrims die aankomen willen hun steen leggen maar kunnen de kring niet doorbreken. Ze blijven gewoon staan, er komt niemand doorheen. Mijn twee Camino redders van gisteren vinden het ook belachelijk. Dwayne uit Nieuw Zeeland vindt dat dit een plek WAS om te reflecteren of voor een gebed als iemand dit zou willen maar nu? Het is een toeristische attractie geworden waar blijkbaar geen plek meer is voor pelgrims. als de hele meute ertrekt gooi ik mijn steentje op de berg en het doet me heel weinig meer. Kijk nog even of ik ergens mijn stenen van twee jaar geleden zie maar die zijn er niet meer.dan maar een peuk en de volgende bus arriveert. Tsjaaaa..... heel erg jammer.

Weer verder, stukje vlak en dan weer omhoog. Het gaat veel beter dan twee jaar geleden maar er zitten nu meer kilometers in de benen. De afdaling naar Acebo is echt vreselijk, keien en rotsen. Ik ben heel blij dat het niet regent; dan zou het ook nog spekglad zijn. Nu oppassen waar ik mijn voeten zet en voorzichtig en behoedzaam naar beneden.
In Acebo drink ik cola en zie Carrie, ze blijft hier.

Stukje vlak, omhoog, dalen enz enz... mijn knieën gaan ervan knikken en na 3 km in een klein dorpje even rust. Drinken en wat kaas eten. Er zit nog een meisje uit Amerika en ze vindt mijn kaas, na wat aarzelen, neel erg lekker.
Laatste stuk afdaling is zwaar, een keien. Eindelijk Molinaseca. De brug over, hostal snel gevonden, douchen en hoogste tijd voor gin en jus. Als ik hem bijna op heb komt Derek aan qelopen. Of ik vanavond samen wil eten? Tuurlijk, leuk.

Mooi gesprek en een volle fles wijn 😊😇
Verhaaltje typen, slapen.

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt