Slecht geslapen, al was het een heerlijk bed in een zalig hotel. Hier sliep ik met Ad na een dag van verkeerd fietsen die uitkwam op 120 km! Willem was toen bij ons en ene Jos.... de laatste had een mooi Meson gezien? Heel fijn maar wij vonden dat we iets beters verdiend hadden. Willem was erg verbaasd toen hij vroeg wat het kostte en ik zei: ik weet er niks van! Het was nog net zo mooi als toen en aan een gezellig pleintje.

Om acht uur op pad en bij de eerste bar koffie waar ik een klein stukje cake bij kreeg. Daar kon ik de eerste 6/7 km wel mee overbruggen. In Santa Catalina had ik heel veel zin in koffie met tortilla maar helaas die was op. Dan maar een croissant en die was niet lekker! Nog eens 6 km verder cola en daar zag alles er zo VIES uit dat ik maar niks nam.

Nog een korte stop bij een leuke verrassing, een busje zomaar ergens, Aquarius en weer verder.
Dan kom ik al snel bij la Candela, mijn plekje voor vandaag. Ik bestel cola en een hamburger; krijg een heel verhaal waarvan ik alleen begrijp dat het brood op is??? Uiteindelijk krijg ik hem wel.
Niet van plan om hier vanavond te eten, ze hebben alleen menu van de dag en dat vind ik veel te veel. Klein rondje door het dorpje gemaakt (is maar één straat) en ik zie een restaurant met raciones en tapas. Dat gaat het waarschijnlijk worden.

Effe plat, beetje rusten en dan maar koffie om weer wakker te worden. Gezellig ge-appt met Storm; hij heeft morgen toets economie, dus allemaal duimen.

Ik besluit om te gaan eten in het dorpje en tref eerst Derek en Katherine uit Australië en Dwayne uit Amerika. Dat is erg leuk en we nemen afscheid als zij naar de kerk gaan. Ik dus niet. Het restaurantje ziet er goed uit en het eten ook. Als ik besteld heb komt er een man binnen en hij wil niet alleen zitten. Hij wijst naar mijn tafel, sandalen dus ik denk: vooruit maar. Het is er ook heel druk. Had ik het maar niet gedaan! Het is een hele rare. Praat met zijn mond vol en smakt en smekt. Gatverdamme. Hij spreekt een klein beetje Engels maar het is een Spanjaard. Ik pas voor het toetje en vraag om koffie, die neem ik mee naar buiten en denk dan dat ik van hem af ben.... ik leg mijn telefoon op tafel met het idee om meteen te gaan ‘telefoneren’ als hij nog iets tegen me komt zeggen. Het voelt niet goed. Gelukkig komen er twee vrouwen aangelopen die ik onderweg al zag. Ze komen bij me zitten en ik vertel hen dat mijn gevoel niet goed is. Die rara kwieb is inmiddels ook buiten. Ze bieden aan om met me mee te lopen. Ik ben heel blij als ik bij mijn hotel ben dat een stukje voor het dorpje ligt.
Bah, mijn dag een beetje naar de knoppen. Komt nog bij dat ik mijn zonnebril heb laten liggen; in alle consternatie vergeten.
Nog nooit zoiets mee gemaakt op geen enkele Camino maar dit was echt heel raar.

Morgen nieuwe zonnebril kopen en misschien ook maar een stok? Ge makt wa mee op oewen ouwe dag.

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt