Toch weer ‘gewoon’ vroeg wakker maar ik hoef me niet te haasten vandaag. Als het 17 km is heb ik aller ijdel van de wereld. Ik neem ontbijt; beter niet kunnen doen, word ik alleen maar misselijk van. Morgenvroeg dus alleen koffie en bij de eerste stop koffie met tortilla. Veel beter.

En nee Carla, ik heb echt geen 40 km gelopen, mijn telefoon telt altijd meer. Maar 33/34 km was het wel.verder begrijp ik van Monireh dat ik alle galante mannen moet fotograferen.....? Dat kan niet dokter, dan ben ik daar de hele dag mee bezig en ik moet ook nog een stukje lopen.

Ik kies vandaag weer voor het pad langs de N-120, schiet lekker op, redelijk vlak en daar geniet ik nog maar even van want morgen gaat het omhoog. Wel jammer dat er helemaal geen barretjes zijn maar ik zie wel ergens een tankstation, met een terras. Moet dan wel de weg oversteken dus heel goed opletten. Koffie met een ham-kaas ‘ding’ heel erg lekker.

San Justo de la Vega lijkt wat leger dan de vorige keer en ik krijg mijn eerste zicht op Astorga, zo mooi. Van heel ver zie ik de torens van de kathedraal maar ik weet dat het nog zeker een uur lopen is. Even pauze voor wat water en een leuk gesprekje met Carrie uit Canada. Ze gaat naar hetzelfde hotel als ik.

Een kort, heel steil klimmetje en ik ben er. Het is nog geen 1 uur en ik plof op het eerste terrasje dat ik tegen kom. Croissantje met ham en kaas en koude Aquarius. Als Carrie arriveert lopen we samen naar het hotel, ligt aan een heel leuk pleintje. We spreken af om samen te eten.

Douchen en kleren wassen, dagelijks ritueel. Hierna loop ik wat rond, haal een stempel in de kathedraal en zit op het terras bij hotel Gaudí. Sangria! Twee Engelse dames vragen of ik de Camino loop.... ze hebben keurige jurkjes aan en schone schoenen. Nee, zij lopen niet; zijn hier op vakantie. Ik maak een foto van het bisschoppelijk paleis. Ontworpen door Gaudí en toen het af was vond de toenmalige bisschop het zo lelijk dat hij er niet introk. Kan ik me wel iets bij voorstellen, het is echt spuug lelijk.
Hier en daar nog een praatje met mensen van onderweg en dan loop ik terug naar het hotel. Haal mijn routeboekje op en ga op het terras zitten puzzelen. De receptionist hier belt naar het hotel in Cebreiro maar het is helemaal vol op de datum die ik wil. Jammer. Maar ik vind een herberg in Linares (3 km) verder met privé kamers, prima. Ik boek verder vooruit en dat geeft rust. Dan bel ik naar Rua Villar maar ons Manuelleke zet me zo lang in de wacht dat ik ophang.
Zal wel goedkomen. Ik loop nog een stukje de andere kant op en dan belt hij terug. Ik boek twee nachten. Helemaal klaar! Nu hoef ik nergens meer aan te denken ( deed ik toch al niet meer....)

Tijd om te eten, lekkere salade, goede wijn, koffie na en een heel mooi gesprek.
Slapen. Morgen beginnen de bergen weer, overmorgen Cruz de Ferro met een lastige afdaling, ik heb er zin in.

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt