Vanmorgen om kwart voor zeven wakker en heerlijk geslapen. Alles op het gemakje maar als ik wil gaan betalen is de receptie nog gesloten. Er staat een bordje: opent om negen uur! Da’s balen. Wel mijn eigen schuld, had ik gisteren meteen moeten doen. Wachten dus. Pas na 9 uur aan het lopen. Was van plan om een taxi te nemen naar Viegen del Camino maar ik zie er geen. Liggen natuurlijk allemaal nog hun roes uit te slapen.

Dan maar lopen, zooooo saai. Industrie en fikse klimmetjes er is dus niks aan en ik heb ook nog geen ontbijt gehad.
Na 7 km Virgen de Camino en ik bestel koffie, krijg er een Chiro bij en die smaakt best goed. Ik tel de kilometers in mijn boekje en denk dat het wel gaat lukken. Dik over de 30!
Op pad en ik word natuurlijk terug geroepen door een Spaanse mevrouw. Ik moet links af maar dat wil ik niet, ik ga langs de weg lopen. Het is niet vervelend, er is een diepe greppel langs de weg en daarnaast ligt het pad voor de lopers. Ik maak wel af en toe een klein praatje met iemand maar betrap mezelf er op dat ik gefixeerd ben op de kilometers en dat is niet goed.
De eerstvolgende bar voorziet me, voor €3,80, van een lekker broodje (was nodig) een banaan, een flesje water en een blikje Aquarius. En verder maar weer. Het gaat best wel op en af maar het is goed te doen.
Net voor Villandangos plof ik op een bankje en drink nog wat. Dan moet ik door Villandangos en neem een cola en een koekje, lekker.

Verder maar weer. In het laatste dorpje neem ik nog een cola. Het is een herberg en er zitten verschillende mensen bij elkaar. Een mevrouw zit alleen maar wil blijkbaar niet met me praten, ik word er een beetje chagrijnig van.
Het volgende terras zit Minou en hij roept of ik kom zitten. Is al gedoucht en heeft zijn was al gedaan. Wat kan mij het ook schelen, ik neem nog een cola.
Als ik opstap spreek ik met mezelf af dat ik 1 uur loop en dan nog een korte pauze neem. Gelukkig zijn de laatste 7 kilometers vlak; ergens drink ik nog wat water en zie dan een toren. Volgens mij moet daar een watertap zijn en als dat zo is ben ik er bijna. Ik vul mijn flesjes met koud water en na drie minuten ga ik de brug over.
Tien over half vijf ben ik bij mijn hotel! Op mijn tandvlees en helemaal gesloopt. Ze hebben Sangria en daar krijg ik spontaan zin in. Gooi mijn rugzak in de kamer, schoenen uit, sandalen aan en terug naar het terras. Heerlijk!

Nu ben ik gedoucht, kleren gewassen en ga zo eens even het dorpje in.
Daarna komt er niks meer, hier zullen jullie het vandaag mee moeten doen. Moe maar wel voldaan.

Liefs, Marian

PS: morgen korte etappe naar Astorga

Geschreven door Marian-wandelt