Mijn bed was echt drie keer niks vannacht. Het kraakte en piepte en de veren kwamen er bijna doorheen. Het raam kon helemaal open omdat er een hor voor zat maar het was buiten zo’n lawaai dat ik het maar dicht deed. Gevolg: veel te heet om half twee maar weer open gezet het was bijna stil. Bijna, want het was erg gehorig en in de kamer naast mij lag iemand zo hard te snurken dat ik er niet goed van werd. Ik heb dus nog gezien dat het half vier werd. Mijn luxe hotel in Logroño wordt dus meteen afgestraft.

De wekker op 7 uur gezet en dat was niet nodig geweest want ik werd al eerder wakker van de kou. Dan maar een lekkere warme douche, daar knapte ik van op. Om half acht naar het dichtstbijzijnde barretje gelopen. Koffie en een croissant. Ik laat een kleine bocadillo met ham inpakken voor onderweg. Ik kan op pad!
De aardige mevrouw van de bar zegt dat ik niet meer helemaal naar boven hoef te lopen, ik kan gewoon over de lager gelegen weg en kom dan vanzelf weer op de Camino. Mucho gemakkelijk voegt ze er nog aan toe.

Ik luister naar Ad en begin rustig aan. Twee dagen geleden vond ik een stoeprand nog wel een berg, nu loop ik lekker de heuveltjes op en af. Voor ik het weet ben ik bij de keuzemogelijkheid: verder langs de weg of 1 kilometer om, mooier en er is daar een bar. Wat een ‘moeilijke’ keuze.... ik praat met een Duitse meneer die me vertelt dat ze met een hele groep lopen, allemaal katholiek en ze bezoeken elke kerk. Ik moet er niet aan denken, je kunt er zo maar een stuk of zes passeren elke dag. Maar goed, ieder zijn ding. Geen zin in koffie en zeker niet in eten dus cola, lekker.

Later zie ik een duidelijke pijl naar rechts dus sla ik af. Grote keien tussen de druiven door. Volgens mij niet goed en als ik na 5 minuten geen gele pijlen meer zie draai ik om. De Fransen die achter me liepen hebben dat ook gedaan maar ze hebben me niet geroepen, de lamballen.
Maps me wijst de weg en even later zie ik ze weer.ik zeg dan maar dat ma Française très mal is, heb geen zin in die twee.

Een eind verder zie ik al van heel ver weg Najera liggen. Dat is dan nog een uurtje lopen denk ik. Op een grote steen eet ik mijn bocadillo op, heel erg lekker. Voor mij loopt een vrouw te zingen, leuk. Als ik voorbij ga vraag ik haar wat ze zingt want ik ken het niet. Het zijn Hongaarse volksliedjes. Ze heft het zwaar want ze is heel erg moe. Dan blijf ik maar met haar oplopen. Ze vertelt dat ze gepensioneerd is. Ik dacht dat ze een jaar of veertig was. Nee hoor, ze is 62 geworden en is nu met pensioen. (Bets, we gaan emigreren naar Hongarije.....) het stuk dat ze vandaag liep heb ik twee dagen over gedaan. Respect!

Bij een barretje vraagt ze de weg naar de herberg. Het aardige meiske vraagt of ze ook nog iets voor mij kan doen. Wat een schatje. Ik heb het adres van het appartementje (er was niks anders meer op Booking.com.com) en ze wijst me de weg. Ben er vlak bij. Ik vraag of ze cola heeft en ga op het terras zitten. Een App naar de meneer van het appartement en hij komt over ongeveer 15 minuten. Dat is ook zo. Het is heel veel ruimte voor 1 persoon maar het is niet anders. Geen WiFi. Da’s dan wel weer minder.

Mijn was hangt te drogen op mijn balkonnetje. Tijd voor een rondje en..... Glas wijn op een terras bij de rivier. Ik tref Clint en Violeina die ik al eerder zag in hostal San Andres. Dan zie ik Marian over de brug aankomen maar ze loopt zo snel en ik Haal haar niet meer in. Ze stuurt na een tijdje een app: bij het eerste beste terras gaan zitten, paėlla gegeten en twee glazen wijn!

Ik loop door kleine steegjes' en vind een supermarkt en.... een Tabaccos. Als ik terugloop naar de brug om op het terras een glas wijn te drinken ontmoet ik Mark uit Australië. Zag hem al vaker vandaag, aardige man die nu alleen loopt tot León, daar sluit zijn dochter aan en zijn vrouw komt naar Santiago. We eten later samen met Mary uit Ierland. Marian komt ook nog binnen vallen. Allemaal heel gezellig maar het is al behoorlijk donker als ik terug loop. Dacht dat ik goed opgelet had, niet dus. Ik verdwaal. Wat nu? Kan wel rondjes blijven lopen maar ik weet niet waar ik ben. Vergeet natuurlijk dat ik een telefoon heb met navigatie..... Een aardige Spaanse mevrouw brengt me terug, pffft. Krijg ik ook niet de deur open van het gebouw dus bel ik maar aan bij iemand. In het Engels aan een Spaanse uitleggen dat ik de deur niet open krijg!!!! Dan zegt ze: peregrina? Si. Deur opent. Ik ben binnen! Het slot van het appartement wil de sleutel net andersom gedraaid hebben als ik. Duurt ook nog even voordat ik daar achter ben.... sigaret en naar bed.

Geschreven door Marian-wandelt