Laatste ochtendje in t archief. Deze keer een wat behulpzame, beetje Engels sprekende archivaris. Ook nu weer een jong iemand, die daar zijn tijd uit lijkt te zitten. Hij was wel vriendelijk en we kwamen er achter dat het archief waar we in aan t spitten waren ook vanuit Nederland zouden kunnen inloggen.
We zijn heel veel bezig geweest om namen te vinden, jaartallen te matchen en te interpreteren. Maar daar is dan niet zoveel spannends over te vertellen. Dat maakt ook dat de hele blog anders is dan anders. En natuurlijk de spellings correctie van Marco die ontbreekt.

Het is duidelijk dat de mode hier toch echt wel anders is dan bij ons. Extravaganter in sommige opzichten. Zo waren er ook meerdere winkels waar kleding en schoenen duidelijk niet helemaal standaard waren. Ook wel onmogelijk om op te lopen af en toe. Ik heb de Croccs niet mee genomen. T was niet mijn kleur. Met die dikke zolen heb je natuurlijk wel een goede isolatie laag, dus vast warme voeten. En hebben we souvenirs mee genomen? Jazeker. Ook polen heeft ons diverse leuke dingen geboden. Wasknijpers, flesjes met geconcentreerde smaakjes om mee te bakken en hele foute jelly pudding. Korom: géén standaard T-shirt deze keer.
In de middag moesten we wel nog naar het museum over Solidarność. Hoewel we hier in 2016 ook waren geweest, was het wederom indrukwekkend. Met een koude wind en volle zon liepen we nog even richting haven om de typische kranen van Gdansk te zien.
De avo d verliep zoals eigenlijk ae avonden hier: zittend aan een tafeltje schollend door de archieven. Nog aantekeningen maken van dingen die nog gevonden moeten worden. Elke keer als we kijken naar Albert Vos (1851-1909) onze overgroot vader zie je hoe onaangenaam hard t leven was in die tijd. In een tijd spanne van 4 dagen heeft hij een dochter, een zoon en zijn vrouw aangegeven bij het stadhuis. Allen overleden. Komen vanzelf de vragen op: hoe was dat voor zo'n man, en voor de jonge Clara Vos die toen 8 jaar was. Haar vader hertrouwde dat zelfde jaar, na ruim 4 maanden en t eerste kind uit dat huwlijk heeft slechts 2 dagen geleefd. Een bizarre tijd moet dat geweest zijn. Hoe het leven ervaren werd door de gewone 'arbeiter' zoals Albert beschreven staat, is niet meer te achterhalen.
Het resultaat tot nu toe is goed geweest. We hebben veel informatie en duidelijke lijnen jn de stamboom gevonden. 1 broertje en 1 zusje van Clare hebben we nog geen overlijdensdatum kunnen geven. Mogelijk zit daar nog wel een familie aan vast? Of zijn zij ook jong overleden? Waarmee de familie Vos van die kant helemaal is uitgestorven. Misschien komen we daar nog achter. Morgen contact leggen met Victoria, een nichtje van Ulla. Wie weet kan zij nog wat voor ons betekenen in de toekomst. Haar pools is beter dan dat van ons. Zij kan misschien makkelijker informarie in de archieven vinden.

Geschreven door Vakantie2019