Verslapen vandaag!! Kwam dat toch een beetje door een jetlag, of omdat we geen ramen naar buiten hebben in onze kamer, of gewoon omdat we best heel moe waren? Maar toen we wakker werden bleek het al half 10 te zijn.
Ons ontbijtje bestond uit een cracker en een slok cola ( cola zuivert de maag en darmen, dus op reis hebben we bijna altijd een fles daarvan bij ons.) Voordeel van zo'n ontbijtje is dat t weinig tijd kost. De fles water en de Lonly Planet gingen in de rugzak, samen met de hoofddoeken. En binnen een half uur stonden we al weer buiten. Hoewel t op onze slaapkamer kil was, was de temperatuur buiten al zeer aangenaam. Dit is trouwens niet te zien aan de lokale bevolking hier. Daar waar wij bij een graad of 18 de jas lekker los dragen en genieten van de zon op ons gezicht, trekt de Indiër zijn wollen muts dieper over zijn oren en duikt verder in zijn winterjas.
Zo druk en hectisch als het gisteravond was, zo rustig was het nu nog. Tenminste, wat betreft stalletjes en verkoop van etenswaren en zo. De tuc-tuc, brommers, riksja's en auto maakten de straat al weer tot een aardig strijdtoneel. We zigzaggen overal tussendoor naar het station om te informeren naar een treinkaartje voor Bikaner. Van loket 1 werden we door verwezen naar een ander loket, eentje waarbij je de spoorbrug over moest en dan via wat hekken een ander loket zou moeten kunnen vinden. Loket 2 gevonden. Maar nee, morgen gaat er geen trein naar Bikaner. Overmorgen wel, maar die treinkaartjes kun je pas morgen kopen... vanaf 9 uur. Dat wordt dus de wekker zetten.
We stonden inmiddels aan de achterzijde (was dat t?) van het station. Zodra we de deur van het station uit kwamen, kwamen de gebruikelijke tuc-tuc en riksja chauffeurs op ons af. We hadden het voor t kiezen. En met een klein beetje pingelen, bleef er één dappere riksja's rijder over. Afdingen blijft nog even lastig omdat we nog niet goed weten wat de juiste bedragen zijn.
Deze dappere man bracht ons op zijn fiets naar de Gouden Tempel fietste...dapper, omdat we met zijn tweeën best wel veel gewicht in de strijd te gooien hebben.
De riksja laveerde tussen het straatgeweld door en bracht ons veilig bij de Gouden tempel.
Dan kom je dus aan bij een rotonde, waar borden staan dat je niet verder mag. De riksja chauffeur hield zich hier netjes aan... Veel anderen wurmden zich een doorgang tussen de hekken door om nog een stuk verder de scooter of riksja te parkeren. Wij werden netjes aan het begin afgezet. En dan loop je gezellig met de massa mee. Ik had een beetje een "euro-disney" gevoel bij. We liepen op een brede boulevard, met aan beide zijden souvenirwinkels. Veel mensen die allemaal op bezoek gaan bij de heilige Gouden Tempel. Een beetje een vakantie sfeertje. Duidelijk veel 'lokale' toeristen. Bijna geen Europeanen. Dat maakte ons ook tot een soort attractie. We zaten op een bankje uit te rusten toen er een Indiase familie langs kwam. Het jongste kind, een jochie van een jaar of 3, werd naar ons toe geduwd en moest ons netjes een handje geven. Ik kreeg een slap in handje waarna t jochie er eigenlijk al wel klaar mee was. Maar hij moest Marco ook nog braaf een hand geven. Vervolgens kregen we nog een vriendelijke glimlach van de rest van de familie, waarna zij ons achter lieten op het bankje en zij zelf verder gingen.
En dan de Gouden Tempel zelf... voordat je daar komt wordt je geacht om je schoenen en sokken uit te doen en in een kastje achter te laten. (Niet nadenken over voetschimmel en andere akelige dingen die al die blote voeten kunnen veroorzaken) daarna vervolgen we blootsvoets onze weg. Over een loper. Deze zal er misschien in de zomer met een graad of 30/40 niet liggen, maar t marmer, onder de loper, was nu best wel koud aan de blote voeten, waren we blij dat er een tapijt lag waar we overheen konden lopen. Voor je het complex in mag moet je je hoofd met een hoofddoek bedekken. Wij hadden onze eigen doek mee genomen. Anders had een zakdoek ook kunnen volstaan, of een ander, veelal oranje lapje dat om het hoofd geknoopt kon worden. Zolang je hoofd maar bedekt is.
Er is binnen het complex een speciale politie, vriendelijke mannen in lange blauwe gewaden met een gele tulband om en een soort lans in de hand. Deze mensen zorgen dat alles in goede orde verloopt. Maar, eigenlijk gaat dat redelijk vanzelf. Ondanks de grote hoeveelheid mensen, is de sfeer hier prettig en rustig. Op bepaalde plekken kunnen mensen een bad nemen in de heilige vijver. Behalve dat men tot de nek het water in gaat (van die baarden van de Sikhs als die nat worden, blijft maar weinig over, net verzopen katjes) wordt er wat water over het hoofd, bedekt met tulband, gesprenkeld. En tot slot wordt er nog wat water gedronken. Duidelijk zéér religieus en diep gelovig deze mensen, als je dit water durft te drinken.
Voor de dames is er elders een gelegenheid voor een "dip in the holy water". Een afgesloten ruimte half op de kant en half in het water gebouwd zodat de dames in alle rust kunnen baden. Onderwijl is er constant muziek op de achtergrond te horen. Van die typische Indische 'wiebel-muziek'. Op grote billboards is de tekst in t Hindi en in het Engels mee te lezen. Terwijl we stonden te wachten om de Gouden Tempel binnen te komen zingen er diverse mensen uit volle borst mee. Duidelijk herkenbare muziek voor hen dus.
Met een halfuurtje wachten waren we bij de entree van de tempel. Daar zat, in kleermakerszit het orkestje de 'wiebel- muziek' te spelen, die dus over de rest van het complex te horen was.
We liepen rustig door het complex. We konden ook boven alles bekijken. Jammer was wel dat je niet geacht werd foto's te maken...hoewel het geheel zich er prima voor leende. Op de eerste verdieping las een Sikh voor uit een boek. T formaat alleen was al wel indrukwekkend: in open toestand ongeveer 2 meter bij 1 meter. Het bleek, zo legde een politie man ons uit, de hand geschreven versie te zijn van een belangrijk boek. Tevens wees deze man ons op de gaarkeuken. Een gebouw aan de overkant, waar alle bezoekers uit genodigd worden om een maaltijd te gebruiken.
We schuiven nog een tijdje met de massa mee richting de uitgang van het gouden complex, waarna we besluiten om die gaarkeuken maar es te bekijken.
Weer ga je met je blote voeten door een voeten bad (met stromend water😏) waarna je een bord krijgt, een lepel en een kommetje. Alles van metaal. Zodra je binnen komt wordt je geacht plaats te nemen in lange rijen naast elkaar....in kleermakerszit. En nou ben ik nooit heel flexibel geweest, maar dit was een uitdaging van de buiten categorie voor mij. Het.lukte me om uiteindelijk in kleermakerszit plaats te nemen. Maar ik ben dermate stijf in alle gewrichten dat ik niet eens fatsoenlijk bij mijn bord kon zo, dat voor mij op de grond stond. Er kwamen een aantal mensen langs die een schep linzen soep er op deden, gevolgd door een schep van nog iets anders en gelijk t toetje op t bord erbij: rijstenpap. Het kommetje werd met water uit een grote ketel gevuld. Iedereen om me heen ging rustig zitten leunde wat nonchalant op de knietjes en begon te eten. De roti, die we ook gekregen hadden, in de rechterhand en de linkerhand om t bord vast te houden en t eten op t brood te schuiven. De Indiërs eten netjes voorover gebogen, het bord op de grond. Ik kwam op die manier niet bij het eten dus moest het bord oppakken en bij mijn mond houden. Met mijn ene hand t bord vasthouden, en met andere de roti met het eten naar binnen schuiven. Dit lukte wonderwel redelijk goed. Maar toen de maaltijd op was moesten we nog opstaan...een nieuwe uitdaging. Dat ging nog redelijk elegant, maar mijn heupen zijn dit duidelijk niet meer gewend. Het lopen daarna ging een stuk houteriger.
Eenmaal weer buiten gekomen werden we weer aangesproken door iemand, die tegenover ons had zitten eten. Leuk, een gewoon babbeltje, zonder bijbedoelingen of zo. Alleen maar even geïnteresseerd in de medemens.
Ondanks dat alles relaxed en ontspannen gaat, krijg je ongemerkt best veel indrukken binnen....en daar wordt je best moe van.
Veel meer dan bij een soort Chinees achtige restaurantje wat eten hebben we dan ook niet meer gedaan. Gewoon een soepje met wat roti. Die roti was ik wel blij mee....wat was die soep scherp!

Geschreven door Vakantie2019