Als eerste: Susanne is vandaag jarig😄😄
Ten tweede: als er veel spelfouten in de tekst staan is dat mijn fout (natuurlijk) maar komt ook omdat Marco de blog niet meer nakijkt. Als echte dyslect speurde Marco altijd de spelfouten op voor ik de blog ging versturen.
Nu moet ik dat zelf doen.
Het ontbijt was uitgebreid en zo zag het koffiezet apperaat er ook uit. Café late, capuchino, espresso etc. De bediening op t apperaat was in t pools natuurlijk. En met voldoende knopjes in toetsen kwam er ook koffie uit de machine. Vervolgens kwam de eigenaresse en legde vriendelijk uit in t Engels dat je slechts op 1 knopje hoeft in te drukken: de machine bied alleen gewone koffie. Ook lekker hoor.
Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we naar Ząbrsko Górne (Obersommerkau). An sich is t een dorpje van nix. Dat bleek ook wel, want de enkele mensen die we voorbij kwamen keken wat vreemd op dat ze onbekenden zagen in het gras. Wij gingen op zoek naar waar ooit het huis heeft gestaan. Met uitzicht over de heuvels. Op enig moment zagen we een oud mannetje. We trokken de stoute schoenen aan en besloten hem aan te spreken. Hopend dat hij misschien Duits zou spreken. We hadden Google vertaler aangezet voor t pools. Maar Duits, Engels of "Google vertaler Pools", het mannetje bleef ons aankijken alsof we van een andere planeet kwamen. Dit schoot niet op dus. Tegenover het voormalige huis van oma Hilde, was een groot huis, wat er in 1945 (in een andere staat) ook al stond. We liepen het erf op en zagen een man in de tuin zitten. Het was rond 11 uur, dus logischerwijs zat hij al wel aan t bier. Uiteindelijk was t wel 2de paasdag. Deze man sprak vloeiend pools. In tegenstelling tot het oude mannetje dst os alleen maar verbaasd zwijgend had aangestaard. Ons pools is nog niet op peil. Wij maakten gebruik van Google vertaler. Nadat deze man "Google vertaler Pools" zag op de telefoon liep hij weg. Kwam even later terug met een leesbril en maakte ons toen duidelijk dat we mee moesten lopen naar een buurvrouw die Duits zou spreken. Een alleraardigste vrouw, Eva, van 77 jaar, bleek goed Duits te kunnen. Zij was in 1966 in Ząbrsko Górne komen wonen. Ze vertelde dat de laatste bewoner die hier nog van voor de oorlog gewoond had, was 3 jaar geleden overleden. Deze vriendelijke dame bevestigde bijna alle informatie die we al wisten, van waar bepaalde gezinnen gewoond hadden. Ook kon ze ons het kerkhof aanwijzen. Gelukkig maar, want uit onszelf hadden we dit nooit gevonden.
Het bleek een heel klein kerkhofje, wat alleen door een houten hekje waar een kruis in geschaafd is, te herkennen was. Het is goed dat we er zo vroeg in het jaar zijn, nu konden we nog door de bramenstruiken langs de 4 of 5 restanten graven lopen. Over een maand was dat niet meer mogelijk geweest door de begroeiing. De dochter van deze vriendelijke dame sprak ook goed Duits en hielp ons nog aan een telefoon nummer van haar oom Bruno, die momenteel 98 is en goed aanspreekbaar is, woonachtig in Hannover. Die man kunnen we misschien nog wel spreken. Deze Bruno zou mogelijk oma Hilde nog gekend hebben.
Omdat we op enig moment genoeg gezien hadden, besloten we nog maar even naar Gdansk te gaan om ons onder te dompelen in de geneugten van deze stad, bestaande uit Lody, barnsteen en mooie panden.
Vanavond rustig alle informatie op een rijtje zetten en morgen de archieven in Gdansk in duiken als dat lukt.

Geschreven door Vakantie2019