Heel langzaam aan moeten we weer nadenken over de terugweg. Marco wil nog graag naar Honfleur en Westvleteren. Ik zit in dubio over een stukje Bretonse kust of Mont St Michel....
Eigenlijk best raar, tenminste iets wat mij opvalt. Vroeger had je op de camping een soort van straat waarlangs links en rechts tenten en caravans stonden. Die indeling van de gemiddelde camping is niet wezenlijk veranderd echter wel de wijze waarop men er mee om gaat. Tegenwoordig zet iedereen de tent, maar meestal de camper of caravan want tenten zie je amper meer, met de opening naar de heg toe, en de gesloten kant naar het 'straatje'. Alsof iedereen op de camping zijn eigen domein wil creëren. Best wel bijzonder eigenlijk.
Na nog een korte strandwandeling over het strand ( wat een fantastische variëteiten aan zeewier lagen hier; het blaasjes wier wat wij in Nederland ook wel kennen maar ook slierten rubberachtig zeewier van wel een meter lang die zich telkens weer vertakte, of hel groen wier wat als geschoren wol in een kluwen zat) gingen we een toeristische route maken naar het bekendste huisje van Bretagne.
Is het een mooi huisje? Niet bijzonder. Gebouwd in 1861, niet bijzonder van uiterlijk of grootte, geen spectaculaire tuin....maar wel een unieke ligging; namelijk tussen de rotsen. En dan echt passend gemaakt tussen de rotsen zoals wij 26 jaar geleden het wiegje van Coen passend gemaakt hebben in de caravan waarin we woonden. Klem ertussen.
In verband met toeristen die in het verleden dachten dat je op het huis en de rotsen mocht klimmen is de boel nu meer afgezet en woont de eigenaresse er met wat meer privacy. Omdat t nog privé bezit is heeft de eigenaresse bedongen dat t niet meer gebruikt mag worden als reclame of toeristische trekpleister. De parkeerplaats is een 300 m verderop. Natuurlijk zijn de rotsformaties erom heen fantastisch. Maar het huisje spreekt t meest tot de verbeelding.
De omgeving van dit stukje Bretagne is super mooi. Ruwe rotsformaties, prachtige dorpjes, en in deze tijd van het jaar een overdaad aan bloemen. Kortom: een plek om in de toekomst nog weer naar terug te gaan.
Vanavond was de planning om bij Honfleur te overnachten. Helaas gooide een flinke file roet in het eten en strandden we al 250 km voor Honfleur. Gelukkig bood internet uitkomst en zagen we een hele leuke camping bij Dinan. Vlak bij de oude binnenstad. Maar wederom waren de goden ons niet goed gezind. De camping was vol. Iets wat we eigenlijk nog bijna nooit hebben meegemaakt. Maar aangezien we niet voor een gat te vangen zijn reden we door, het achterland verder in tot we alsnog een rustige van de wereld afgelegen camping vonden om een nachtje te verblijven. Morgenvroeg wel vroeg uit de veren en op tijd de 250 km overbruggen om Honfleur te bezoeken.

Geschreven door Vakantie2019