Laatste ochtend Albanië, laatste keer wakker worden neem aggregaat dat begint te loeien met enige regelmaat, laatste ochtend wakker worden met geblaf van honden die met elkaar communiceren over grote afstanden. Koffie op bed op de laatste ochtend in Albanië.
En daarna weer het gewone ritueel van de tent uitvegen, afbreken, wachten tot alles droog was en daarna met wat passen en meten in de auto wegwerken.
De route naar Sarande was prachtig langs de kust. Uitzicht op een knalblauwe zee, rotsformaties afgewisseld met olijfboomgaarden. En waarom een tussenstop in Sarande? Op de heenweg hadden we Sarande gezien als een over toeristische badplaats, met heel veel drukte, geen parkeer mogelijkheid en overal muziek en herrie. Om de simpele reden dat we nog een magneet voor op de koelkast zochten en die we wilden hadden we niet in Himare gevonden. En Sarande was dermate toeristisch dat we ons hier nog een goede kans gaven. Sarande was een stuk minder druk dan twee weken geleden. Parkeren was alleen nog net zo ingewikkeld. Tenzij je dubbel wilde parkeren, maar dat durfden wij, in tegenstelling tot heel veel anderen, niet aan. Na even rondrijden vinden we een mooi plekje in de schaduw. De route langs het strand bood alleen eettentjes. Gelukkig hadden we de hele dag nog voor ons en konden we rustig op zoek naar de juiste koelkast magneet. Waar een mens al niet mee bezig kan zijn in zijn vakantie.
Omdat we ook de Albanese Lëk niet mee konden nemen, of weer omruilen in euros was het nog even precies uit zoeken waar we nog geld aan konden besteden. Een broodje gyros kon er nog af voor de lunch en daarna nog een sapje bij de supermarkt. Ik was tot dit moment er van uit gegaan dat afdingen geen optie was. Zeker niet in een supermarkt. We kochten een sapje en hadden nog 200 lëk over. Dus een rol granen koekjes zou er ook nog wel af moeten kunnen. Bij het afrekenen moesten we 500 betalen. Ik had echter nog maar 400. Na even aarzelen, ik had al aangegeven dat we de koekjes niet zouden kopen, besloot de kassière dat 400 lëk ook prima was.... Heel bijzonder want op de kassa had ze een ander bedrag aangeslagen. Voordeel was wel dat we tot op de laatste lëk alles hadden uitgegeven.
We reden de grens over zonder veel gedoe. En kwamen in de middag aan in Igoumenitsa, Griekenland.
Hier was het een uitdaging om de rest van de komende 15 uur door te brengen. Onze boot zou namelijk om 6.30 uur vertrekken, dus een camping was niet handig. Het zou een nachtje hangen in de Panda worden.
Eerst maar een kopje ijskoffie aan het water drinken. Weer een half uurtje verder. Daarna lekker lezen aan het water, anderhalf uur weggewerkt. Vervolgens lekker uit eten; twee uur later. Toch werk een restaurant hier anders dan in Albanië. Als je in Albanië eten besteld, een salade, een maaltijd vis of pasta, patatjes en een half litertje wijn dan wordt t als volgt gebracht: eerst krijg je de wijn netjes koel geserveerd, met de glazen. Na een kwartiertje komt de salade met brood. Een half uurtje later wordt de vis geserveerd en weer een 10 minuten later de pasta. In Igoumenitsa bestelden we ons eten en werd er aangegeven dat onze maaltijd wel zeker 20-25 minuten tijd in beslag zou nemen. Daarna kregen we alles tegelijk geserveerd.
Bij de boot terminal stond nog een groepje scholieren die voor een schoolproject (waarschijnlijk hun Engels aan t oefenen) aan iedereen allerlei vragen moesten stellen. Als bedankje kreeg elk geïnterviewde een zakje met kruiden of een candybar
De rest van de avond was wachten.

Geschreven door Vakantie2019