Laatste dagje. Eergisteren realiseerden we ons dat we een rekenfoutje hadden gemaakt en dat we op 8 maart pas in de nacht aankomen in Nederland. Dus dat wordt een kort nachtje omdat we gewoon de 8ste moeten werken.
Het report waar we zitten is vreselijk luxe en decadent. Het ontbijt was berekend op een mondiale populatie: Europees ontbijt, met verschillende soorten yoghur en cornflakes fruit, toast etc, een Engels ontbijt, een Amerikaanse versie van ontbijt, waaronder pancakes en peanutbutter en natuurlijk een Aziatische ontbijt. Kortom: keuzestress. Gelukkig hadden we alle tijd om te ontbijten. Daarna konden we nog relaxen bij een van de 3 zwembaden of het strand aan de Rode zee. Maar hoe leuk t snorkelen en zwemmen in de Rode zee ook was; zwemmen in een gewoon zwembad wordt 'm niet. Dus we zijn een lekker stukje wezen wandelen. De eerste keer dat we gingen wandelen over een resort. Het voelt een beetje onwezenlijk, zoals de Truman Story. Je loopt van t ene resort naar t andere als in een soort afgeschermde wereld die vooral heel ideaal moet lijken. Te nette straten, te gladde tuintjes, te groen gras en te mooi bloeiende bomen. En amper iemand te zien. Bijna surrealistisch. En eigenlijk absurd natuurlijk dat in het hele land het water op rantsoen staat en hier elk een resort (4 stuks naast elkaar) gewoon 3 zwembaden heeft, naast de Rode zee.
De terugreis was lang zitten in de bus en nog een laatste blik op het landschap. Van de mooie rotsformaties langzaam overvloeiend naar de kale woestijn naar het relatieve groene landschap van noord Jordanië. Onderweg langs de snelweg stopte de chauffeur even. Hij moest nog wat tomaten inkopen voor thuis. Het ene kistje tomaten na het andere verdween in de bagage ruimte. Zijn familie zal blij zijn.
Op het vliegveld checkten we rustig in. Geen haast de eerste vertraging staat al geregistreerd op de borden. Met een deel van de groep zaten we nog gezellig na te kletsen.
Eindconclusie van deze reis: Groepsreis: no way, Jordanië een aanrader!

Geschreven door Vakantie2019