Vandaag eerst uitgeslapen. Aangezien ik toch niet in de files wil staan en geen haast heb. Eerst nog wat lekkers gehaald bij de supermarkt voor Marco en Thijs voor bij de koffie. Een vast contract voor Marco is een goeie reden daarvoor.
Uiteindelijk zat ik in de auto, onderweg naar de Biesbosch. Via een kringloopwinkel in Gorinchem (ik kon t niet laten en kwam er eigenlijk gewoon langs, door gereden naar een bezoekerscentrum. Helaas, eerste hobbeltje van vandaag. Het was de verkeerde. In mijn enthousiasme had ik niet het museum eiland in getoetst. Maar aangezien de Biesbosch ook hier gewoon Biesbosch was, besloot ik hier maar te blijven voor nu. Even door jet bezoekerscentrum gelopen, duidelijk zeer geschikt voor de vakantie vierende lagere schooljeugd. Daar was ik snel door. Tweede hobbeltje.... De blauwe wandelroute proberen te volgen. Deze blauwe route leek op de kaart een leuke gevarieerde route. Alleen het eerste blauwe paaltje zien te vinden was een uitdaging. Uiteindelijk dus geen enkel blauw paaltje gevonden. En toen kwam het derde hobbeltje... Ik pakte mijn camera.
De lenzen:✔️.
Het sd kaartje ✔️.
De batterij... 📸. Vergeten.
Ik had mijn batterij keurig opgeladen en op de eettafel klaargelegd... En niet bij me gestoken. Wel de reserve batterij, maar die doet t amper meer, wil niet echt opladen.
Omdat ik hier nu toch was, besloot ik toch maar om een stuk te gaan lopen. Ik dook een modderig rietpad in. Geen idee waar ik uit zou komen, maar omdat t een smal pad was, zonder zijpaadjes, leek het wel aardig om dit stukje te belopen. Langzaam raakten de vele kinderstemmen op de achtergrond. De grond werd steeds zompiger. Af en toe voetdiepte de blubber in. Gelukkig met waterdichte laarzen aan. Na een tijdje liep het pad dood, tenzij je verder zou kunnen gaan met een kano of zo. Maar die had ik niet. Een nog iets smaller paadje leide naar de dijk. Uiteindelijk bleek ik ongezien de gele route gevolgd te hebben. Op de dijk was nog een schaapherder met een grote kudde schapen. Helaas had ik de gammele batterij al helemaal leeg geschoten. Aangezien een van mijn ideeën was om toch foto's te maken, moest ik een nieuw plan bedenken. Het werd de Mediamarkt in Dordrecht. Die waren erg vriendelijk en wilden de goede batterij wel bestellen voor me, want oo woensdag zou de nieuwe voorraad weer in de achappen komen. Maar dat zou me nu niet verder helpen. Dus op zoek naar een andere winkel. Met enige hulp van Google maps was dat winkeltje vlot gevonden. Een klein, overvol winkeltje met allemaal camera's en atributen. Maar dit mannetje had bjnnen 10 seconden de juiste batterij te pakken. Daarna kon ik weer op weg naar het eigenlijke museumeiland. Wel via de Merwedebrug. Die net open ging wat resulteerde in een lange file. Inmiddels was het half 3. Nog tijd voor een museum bezoek, maar te weinig tijd voor een echte wandeling. Vlak bij het museum was een kleine wandeling, die vooral bedoeld was om de informatie uit het museum te visualiseren. Een terreintje van 8 ha. Gewoon de bordjes volgen.... 🤔
Ik zag kans om te verdwalen.
Geen idee welke route ik gelopen heb daar. Ik zag regelmatig pijltjes die ik dan maar weer volgde. Wel een mooi stukje: griend, wilgen laantje, een rietenhut van de griendwerkers, een eendenkooi en water partijen. helaas begon t iets te miezeren. Een reden om toch maar de goede weg weer te vinden. Aangezien het een klein terrein was kon ik op enig moment op het geluid van auto's af gaan.
Het miezeren bleef aanhouddn dus onder de achterklep van de auto mijn lenzen van de camera maar verwisseld en daar nog een rondje gelopen voor ik in de auto stapte om naar de volgende bestemming te gaan. De overnachtingsplek. Ergens achter een boerenschuur was een mooie plek om mijn auto neer te zetten. Geen idee of dat eigenlijk wel mag daar. Maar daar stond de auto niemand in de weg en was het qua loopafstand naar de slaapplaats goed te doen. Morgen maar kijken of de auto er nog staat.
10 minuutjes met een rugzak op de rug en een op de buik (die met de camera) naar het hutje. De weg ernaartoe was heel stil. Af en toe een vogeltje, verder niets te horen. Toen ik bijna bij de hut was veranderde dat. Ik hoorde stemmen. 3 anderen stonden er al om hun bivak op te slaan. Een jong stel en een iets mknder jonge alleen fietsende man. In totaal 5, dus genoeg britsen om te slapen. Na een kwartiertje kwam er een man met drie jonge meiden, ook om te kamperen. Eigenlijk te veel mensen dus. Maar met tentjes was dat probleem snel opgelost. Uiteindelijk leek het er op dat iedereen in een tentje zou gaan slapen en ik als enige in het hutje.
Langzaam begon het behoorlijk af te koelen buiten. Ik had de jas al aan gedaan en een sjaal om en met wollen handschoenen aan was het wel te doen. Half 8 was het min of meer donker. Tijd om te gaan slapen. Beetje jammer is het wel, dat het hier zo druk is. Had graag hier in mijn eentje willen zitten.

Geschreven door Vakantie2019