Nix uitslapen vandaag, ondanks dat het geen reisdag is. Vrijwillig om 6 uur uit bed. En dat om de zonsopgang bij de Taj Mahal te kunnen zien. Je moet er iets voor over hebben. We waren duidelijk niet de enige die dit bedacht hadden.
Het beleid is nogal strikt hier. Naast dat je geen wapens en zo mag mee nemen, is verder ook alles verboden, het enige dat je mag meenemen naar binnen is je gewone kleding, je portemonnee, een camera, een mobieltje, en een flesje baby voeding. Dus geen enkel snoepje, sigaretten etc. Wel krijg je bij je entreekaarten een flesje water ( met name in de zomer als het 40 graden is, is dat wel handig) en speciale overschoenen, zodat het gebouw zo min mogelijk beschadigd wordt. De entreeprijs is west Europees. Maar wél gespecificeerd: je betaald bijvoorbeeld 200 roepi voor het mausoleum, 500 roepie tax, en 50 roepie voor de airco.
En dan zijn er 2 rijen wachtenden, een voor mannen en één voor vrouwen. Dat had dus alleen maar met de security te maken. Daarna mochten mannen en vrouwen weer samen verder. Ondanks dat we vroeg waren vonden we het al best druk. Dit stelden we een paar uur later bij: rond 10 uur zag het zwart van de mensen, in tegenstelling tot 7 uur, nu kon je de Taj Mahal nog op de foto zetten zonder mensen. Overigens heb ik nog nooit een plek gezien waar zoveel mensen een selfie van zichzelf maakten. Soms probeerden ze ook de Taj Mahal er bij op te krijgen.
De Taj Mahal is een best mooi en een indrukwekkend mausoleum. Van een afstand is het vooral wit. Heel veel wit marmer.maar naarmate je dichterbij komt zie je steeds meer nuances in het marmer. Veel bewerkt marmer, met bloemmotieven ingelegd. Kortom: mevrouw Mahal had het na haar dood zo slecht nog niet.
Na een paar uur hadden we de Taj Mahal wel zo'n beetje gezien en togen we naar het hotel. Daar namen we een ontbijtje. Op weg naar de Taj Mahal hadden we wel wat chocolade gegeten, maar na een paar uur is de behoefte aan gewoon eten bestellen wel groot. Op het dak van het hotel werd ons een zeer smakelijk ontbijt geserveerd. Daarna hadden we weer energie om naar een bazaar te gaan. Dat blijven leuke uitgaansgelegenheden. Vooral de bazaars waar weinig toeristen komen, zoals waar we vandaag heen gingen. Hier kom je geen plastic Taj Mahal tegen, of foute koelkast magneten. Maar gekleurde stoffen, zilverwerk, ijzerwaren etc. etc. etc. Smalle straatjes waar je elkaar amper kan passeren en waar dan toch nog een scooter doorheen scheurt, zodat je bijna in een open riool stapt om de scooter te ontwijken.
Voor Marco was het ook weer tijd om zich te laten scheren. Deze keer was dat inclusief een gezichtsmassage bij een barbier aan een drukke straat. En ook hier kwamen nooit toeristen, zoals bleek uit de oploop die volgde nadat Marco plaats had genomen in de stoel. Aangezien je vanaf de straat natuurlijk gewoon de winkel in kijkt, kon iedereen Marco zien zitten. Ze kwamen zelfs om hem te fotograferen. Hilarisch leken ze het te vinden, terwijl de kapper stoïcijns Marco's hele gezicht met een flinke laag witte crème begon in te masseren. Ze kregen nog net geen applaus toen Marco klaar was.
Vandaag was de nationale feestdag van de Republiek. En tot in begin van de middag was daar nog weinig van te merken. Maar in een van de vele nauwe straatjes van de bazaar, deelden een groep mannen vlaggetjes en speldjes uit van India. Marco werd ook staande gehouden en kreeg een speldje op zijn trui gespeld, een vlaggetje in de hand gedrukt en in de andere hand wat zoettigheid. Een soort zoete balletjes van....tja, geen idee waarvan, maar was wel lekker. Naarmate de middag vorderde zagen we steeds meer vlaggen van India. Overal zag je de oranje-wit-groen kleuren. Echt feest is het alleen maar in Delhi hebben we gelezen, met een parade. Zo uitbundig was het hier niet, maar de luidsprekers op de verschillende kruispunten gilden wel oorverdovend indiaase muziek. Die hoge stemmetjes werden volledig misvormd door de geluidssterkte en waarschijnlijk door de geluidsinstallatie. Onze oren kregen t zwaar te verduren. Maar klaarblijkelijk waren we de enige, niemand reageerde op deze klanken. De muziek klonk zó hard, dat je op het kruispunt elkaar niet gewoon kon verstaan, en moest schreeuwen om iets duidelijk te maken.
Als rustpunt kozen we vandaag voor het station. Er zijn in Agra geen terrasjes of zo. Dus écht ergens zitten kan amper. Of je moet op de stoep gaan zitten. Bankjes en zo kent men niet, behalve op het station. Nou is een station natuurlijk niet echt een rustpunt, maar wij zagen het relaxte er wel van. Op een bankje op perron 1 keken we naar de mensen en wat er allemaal om ons heen gebeurde. Met name als er een trein binnenkomt is het een groot feest. Mensen duwen zich een weg naar de deur van de trein. In de trein staan al mensen te duwen om er uit te kunnen. Tot dat moment staat de trein nog niet stil. Zodra de trein wel stil staat breekt de hel los. Iedereen wil tegelijk in en uit de trein. Inclusief alle bagage. En dat is meer dan een gemiddelde van 2 hutkoffers per persoon. In de trein zie je nog wel wat gezichten voor de ramen, maar ook benen, handen en ruggen. Tegen de tijd dat de trein langzaam weer begint te rijden moeten er nog diverse mensen naar binnen geduwd worden, terwijl alle ruimte in de trein al gevuld is. Dit is dus de 3de klas non ac. Wij hadden godzijdank al eerder besloten om ietsje luxer te reizen als we langere treinritten hebben.
Vandaag ook maar weer een fietsriksja genomen. Volgens mij moeten die riksja rijders een ongelofelijke top conditie hebben. Als je ziet wat ze allemaal vervoeren, en dan heb ik t nu niet alleen over de te zware westerse toeristen. En niemand die rekening houd met ze. Zijn ze net een beetje op gang gekomen met t fietsen, stopt er gewoon een scooter of zo op de weg, waardoor ze gelijk hun snelheid kwijt zijn en weer opnieuw op gang moeten zien te komen. Onze fietser had t zweet blank op t hoofd staan toen hij ons afleverde op de afgesproken plek, en dan was t nog wel een frisse koude dag vandaag.
Uiteindelijk waren we best wel moe van de hele dag lopen, kijken en bekeken worden, zodat we besloten om terug te gaan naar het hotel en daar in de buurt maar een hapje te gaan eten. Deze keer rijst met paddestoelen en een uitgebreide Thali. Een Thali is een gevarieerde maaltijd met brood, rijst en allerlei groenten en dipjes en zo. Erg smakelijk.

Geschreven door Vakantie2019