Natuurlijk lees ik pas op het laatste moment de voorwaarden van Transavia. Niet meer dan 2 battarijen mee.... Ik heb al 2 camera's! Elk met een eigen en een reserve batterij. Dat zijn er dus 2 teveel. Zucht. Naast natuurlijk alle restricties van vloeistoffen en t formaat van de koffer blijkt ook een handtas als een volledig bagage stuk te gelden.... Dus mijn fototas moet ook nog in de koffer. Dat wordt wat improviseren. Maar met wat duw en trekwerk lukt t me om in zo'n klein koffertje voor 4 dagen kleding, toiletspullen én mijn camera's mee te krijgen.
Om 3.20 uur loopt mijn wekker af. Die van Thijs ook, maar dat heeft hij nog niet door. Niet heel verbazend, dat hij erdoor slaapt. Ten eerste is dit wel een echt zotte tijd om op te willen staan en ten tweede staat zijn alarm op een soort van schattig zoemertje. Zelfs midden op de dag, als je al wakker zou zijn wordt je hier niet door gealarmeerd. Dus ik kon een beetje helpen wakker worden. Koffie mokken stonden al klaar voor vertrek. Strak om 4 uur reden we t erf af. 5 Minuten achter op de planning maar erg rustig op de weg. Zoals t hoort om deze tijd van de dag.
Eigenlijk zou je dus 2 uur van te voren op het vliegveld moeten zijn. En gezien de staat van het vliegveld, een grote verbouwing, is 2 uur van te voren wel raadzaam. Maar met bijna 1,5 uur voor t vertrek bleek ik ook ruim op tijd. Slechts één keertje misgelopen, omdat een pijl die naar de terminal wees, naarboven wees. Waarop ik inschatte dat de roltrap die naast t pijltje stond, mij de goeie kant op zou brengen. Echter daar boven stond ik op het parkeerdek.... 😏. Vanaf t parkeerdek had ik wel een goed uitzicht en bleek ik niet naar boven maar naar rechts te moeten lopen.... T is maar dat je t weet.
In de terminal zelf kon ik aansluiten in een lange rij passagiers. Ik verbaas me er dan over dat er zoveel mensen op een gewone doordeweekse dinsdag op het vliegveld staan, en daar dan ook nog wat moeten. En aan t publiek te zien, veel vakantiegangers. Misschien ook wel redelijk, gezien de 2 bestemmingen die hier om 7 uur vertrekken: Ibiza en Lanzarotte. Relatief weinig zakenverkeer dus.
Dankzij een staking in het franse luchtruim konden we pas een kwartiertje later vertrekken en de voorspelling was dat we, door een windje tegen iets langer er over zouden doen.
Ik had mazzel, niemand naast me, dus net ff meer ruimte en een gunstig plekje bij een raampje en redelijk onbewolkt. . Dat geeft mooie vergezichten in het donker. De eerste 10 minuten heb ik mee gekregen, daarna viel ik natuurlijk weer in slaap. Boven Mallorca werd ik weer wakker. Hier was meer bewolking dus van dit eiland of t water eromheen was weinig te zien. Ibiza lag enigszins verscholen in de wolken. Maar t was wel droog.
Buiten de security stonden Ylona en Leanne al te wachten. Leuk binnenkomen op een vakantiebestemming. Via een touristische route gingen we richting Cala Tarida. Eerste indruk van het eiland: mooi, tropisch en maar matig warm. Wel warm genoeg om buiten op een terasje een kopje koffie te drinken. Voor we naar het huisje zouden gaan deden we eerst boodschappen. Grote struikelblok was de boemboe voor de nasi of bami... De voorbereidingen voor de rijsttafel waren in Nederland al gedaan, maar de nasi en bami had ik bedacht hier wel te kunnen halen. Niet dus. Dus enigzins improviseren met rijst dus. Met een volle boodschappentas en mijn koffer reden we naar het huisje. Een schattig studiootje, die we deelden met 3 katten die daar permanent woonden en wat onze uitvalsbasis zou zijn de komende dagen.
Cala Tarida ligt niet zo ver van de grote stad St. Antonio af. Trouwens, niets ligt ver weg... Het is maar een klein eiland. St. Antonio is een leuke havenplaats. Hetgeen meest opvalt is de rust. Veel is er dicht. Hotels en uitgaansgelegenheden zijn grotendeels dicht of worden opgeknapt. Dat betekent wel dat je heerlijk door de stad kan lopen en langs de haven, zonder al te veel mensen om je heen. Van de ruim 3.200.000 mensen op Ibiza zijn er 3.000.000 toerist. En op enkele na, komen die in de tijd van april tot september.
We kregen een touristische rondtour van Ylona. Nadat we door St Antonio geslenterd hadden, stapten we in de auto. Via mooie baaien, prachtige uitzichten reden we naar het noorden. Veel sinasappel, mandarijn en citroen boomgaarden, waar het fruit kleurrijk in hing. Ik heb de mandarijnen niet geplukt, ondanks dat ik er zo bij kon.

Geschreven door Vakantie2019