Het zwembad is under construction, zagen we gisteren al. Helaas, slippertjes dus voor nix ingepakt.
T is wel appart, als het hier dus 's nachts een graad of 6 is, is het nog steeds heerlijk. Misschien wel omdat het een droge warmte is in de woestijn. Vanuit het vliegtuig was het begin van de woestijn goed waar te nemen. Bijna als een strakke lijn tussen groen van begroeiing en zand.
Het ontbijt is zeer smakelijk en uitgebreid. Wil je gebakken ei met allerlei groenten, dan wordt dat terplekke op bestelling voor je klaar gemaakt. Marokkaanse pannenkoekjes? Ook daar staat een kok te wachten op je bestelling. De keuze aan broodjes is zo groot dat het maar goed is dat we hier nog een paar dagen blijven.

Omdat we rustig wilden starten, besloten we om maar eerst naar de botanische tuin van Yves Saint Lorent te gaan: jardin de la Morelle. Een kleine, prachtige botanische tuin. Druk bezocht door vooral welgestelde toeristen. Naast een keur van cactussen stond de tuin ook vol met voor ons herkenbare kamerplanten. Ook de kerstster was hier manshoog aanwezig. Meest opvallend inde tuin was wel de erg aanwezige kleur blauw. Tussen de woestijn begroeiing in knalde die kleur er uit.

Hoe het in het verkeer hier werkt is nog niet helemaal helder. Er zijn overal oversteekplaatsen, maar die hebben geen verkeerslichten, het gemotoriseerde verkeer heeft dat wel. Dus je steekt over als de rest stopt....of zo. Maar niet altijd alle auto's stoppen bij rood licht en sommige laten je voorgaan als ze zelf groen licht hebben.....🙄
Voorlopig blijft het advies: uitkijken dus. Zeker voor alle brommertjes. Die scheuren door de smalle straatjes van de medina.
Het eerste stukje van de medina was een Vlooienmarkt. Hier was echt alles te koop. Van antieke deur panelen tot gesloopte koelingen, Marokkaanse lampen, vogelkooien, kandelaars. En daarnaast was er een overdaad aan katten. Overigens zie je die door de hele stad heen. Meestal verwaarloosd, maar vooral kittens! Het krioelt ervan.
Van de vlooienmarkt ging het over in de gewone winkeltjes verkoop. Uitgestalde waren waar je als toerist hier alleen maar heel voorzichtig en subtiel naar kan kijken. Ben je wat enthousiaster, dan ben je gelijk het haasje. Bij één stalletje bleven we even staan kijken, omdat we grote blokken steen zagen liggen. Deze werden vermalen tot zoutkorrels. Voor we het door hadden, kregen we alle specerijen onder onze neus om te ruiken en prees de eigenaar al zijn waren aan alsof wij grootverbruikers zouden worden en dit een unieke handelsdeal zou zijn.
Dat wij toch wel vlot doorliepen vond hij maar nix eigenlijk.
Wat ook lastig is, is dat mensen liever geen fototoestellen willen zien. Men is erg terughoudend. Dus het is voorzichtig en subtiel fotograferen. Hoewel de kleuren hier prachtig zijn van de zon op het aardewerk, of de gezichten van de oudere mensen die helemaal verweerd zijn door de zon probeer ik toch wel iets te fotograferen.

Zoals altijd willen we in elk land proberen chjnees te eten. Bij ons hotel om de hoek zit een chinees restaurant. Duidelijk niet de goedkoopste, maar het interieur was echt chinees zoals wij denken dat het hoort te zijn, met voldoende goud en rood ornamenten. De muziek was gewoon westers en bij de bediening was geen chineese invloeden te herkennen. De ober deed wel erg zijn best om in het Engels te praten, maar hij begreep t allemaal niet, zo best. De chicken van Marco werd beef. Hij probeerde meerdere malen dingen duidelijk te maken, iets met sausjes, schaaltjes en uiteindelijk gaf hij ons maar chopsticks om te eten. Hij bleef wel allevriendelijkst.
Waar we nog wel even aan moeten wennen dat roken hier overal mag en dus ook gedaan wordt. Ook in het restaurant.

Geschreven door Vakantie2019