Een nachttrein naar Varanassi, 'sleepers 3rd class ac'. Klinkt bijna als een soort slaapfeestje op school. Maar dan wél alle leeftijden. En in werkelijkheid is t net iets minder romantisch. Je ligt op een smalle bank, met een schoon laken er op. De bank is ongeveer 60 cm breed en 190 lang. Ik had het geluk dat ik helemaal boven sliep. Dus dat betekend dat je niet rechtop kan zitten zonder je hoofd te stoten tegen het plafond van de trein. Tevens ligt de rugzak en de dagrugzakjes op je slaapbank, want de Indiërs die er al zaten , hadden met al hun bagage de ruimte onder de banken al in genomen. Als een soort wokkel lig je dan tussen je rugzakken op een smal bedje en dan begint er een kindje te jengelen. Dit gaat over in huilen. Zodra dat gestopt is hoor je dat andere passagiers daar veel minder last van hebben gehad, zij liggen al lekker te snurken. Uiteindelijk Dommel je wat weg. Net onder het plafond van de trein....waar ook de (tl)lamp hangt waar sommigen dus weten waar het aan en uit knopje van zit.
Al met al een paar uur slaap gehad. En dan naar beneden klimmen als je ' s ochtends wakker wordt...de rug strekken voor t klimmen lukt niet in verband met de beperkte ruimte. En ik had het trappetje om naar beneden te klimmen bij mijn hoofdeinde dus moest mezelf zien om te draaien. Geen idee meer hoe ik precies beneden ben gekomen. Uiteindelijk is het gelukt en stond ik weer met beide voeten op de grond. En dat zonder diclofenac (was ik vergeten mee te nemen😣).
Een uurtje voor aankomst kwam de veger weer door de trein lopen. Ongelooflijk wat mensen dus, nooit in een trein, gewoon van zich af gooien. Heb je een klein kind, dan moet dat kind af en toe een schone luier krijgen. De vuile laat je gewoon op de grond liggen. Wordt vanzelf opgeruimd. Héél bijzonder. Varanassi zelf gaf niet een eerste indruk van extreem smerig of vies. Wél van een grote en drukke stad. We lieten ons naar ons hotel brengen, dat wil zeggen, de riksja bracht ons tot aan de 'main road', daarna moesten we lopen, omdat de straatjes zó smal waren dat er geen riksja meer door paste. En zoek het dan maar uit. Geen bordjes of ergens een wegwijzer of zo. Het advies van de riksja rijder was: gebruik je GPS. Maar aangezien we geen internet hebben buiten het hotel was dat geen goed alternatief. We hadden mazzel, een mannetje wees ons de weg. Maar voor niets gaat de zon op, en hij wilde ons wel heel graag rond varen op de Ganges vanavond of morgen of zo. Dit maar even in het midden gelaten.
Het hotel hadden we gisteren al geboekt. Toen we eindelijk de voordeur hadden gevonden in de steegjes stapten we een keurige lobby binnen. De receptionist die ons inboekte zag ons, en keek naar onze reservering. Hij had ook nog wel een andere kamer voor ons. Eentje waarbij we het sanitair niet hoefden te delen met anderen. Marco ging even mee kijken en besloot om dat maar te doen. De receptionist had aangegeven dat deze kamer misschien wel geschikter was voor mensen van onze leeftijd... grijze haren hebben soms echt voordelen.
Bovenin het hotel was een mooi uitzicht over de Ganges, dus heerlijk in het zonnetje zittend hebben we genoten van de eerste aanblik van deze rivier. Na de lunch was het tijd om naar de ghats te gaan. Die zitten op een steegje lopen van ons hotel. De Ganges had duidelijk laag water en wachtte op de moesson regen. Aan de overkant van de rivier was een enorme zandplaat zichtbaar. Ook daar zat het vol met mensen, boten die daar hadden aangelegd, kamelen en kraampjes. Wij bleven aan de kant van de ghats. Genoeg te zien en te beleven. Het eerste stuk was vooral ghats waar mensen zich aan het wassen waren, of hun kleding, en wat verkopers. En héél veel roeiers, die graag wilden dat je op hun boot kwam. We liepen door tot aan de ghat waar de verbrandingen plaat vinden. Tussendoor liep een man (vader?) met een kind in een lijkwade naar de oever van de rivier. Daar werd de lijkwade open gedaan en werd er water over de jongen heen gesprenkeld. Vervolgens stapte de man, met nog een paar andere mannen in een roeiboot en lieten zich naar het midden van de rivier brengen. Op het midden van de rivier verdween het lijkje in de Ganges. Een paar minuten later waren de mannen weer aan land en gingen weg. Intussen werden er in die tijd zeker vier andere lijken op brandstapels gelegd en verbrand. De as van de lijken wordt, voor het de rivier in gaat, eerst gezeefd: een gouden tand of zo verbrand niet namelijk en levert nog best wat op.
Heel bijzonder om rondom deze ghat overal stapels hout te zien liggen en enorme weegschalen om het hout af te wegen. Als je te arm bent, en je kunt niet genoeg hout kopen, gaat je stoffelijk overschot slechts half verbrand de Ganges in.
Ik had verwacht dat het enorm sterkt zou ruiken, maar dat was vandaag niet het geval. Of de wind stond gunstig, of de kruiden zie ze bij de verbranding gebruiken doen hun werk goed.
Jammer dat er toch altijd mensen zijn die tussen de brandstapels gaan staan foto's nemen, terwijl duidelijk wordt gevraagd géén foto's vanaf de ghats te nemen hiervan. Ik snap wel dat de verleiding om foto's te nemen heel groot is, maar dan moet je een bootje huren en kun je vanaf het water fotograferen.
Er heerst helemaal geen serene stilte of zo daar. De lijkverbrandingen zijn hier duidelijk een onderdeel van het dagelijkse leven. 10 meter verder op, net buiten de rook, stond een sapkraampje. Kinderen spelen gewoon door. Mensen praten, lachen en discussiëren met hun gebruikelijke geluidsvolume. Kortom, als je niet beter wist, zou je denken dat er gewoon hout verbrand wordt.
Naast de openbare brandstapels, zijn er ook nog een paar grote schoorstenen waaronder ook diverse brandstapels zijn. Veel markante en kleurrijke figuren lopen er rond. Deels lijken ze er te zijn voor de toeristen, namelijk degene die gelijk hun hand op houden om geld te vragen. Sommigen zijn er ook gewoon omdat ze hier willen zijn. En natuurlijk komen er regelmatig mensen naar je toe en willen je een hand geven. Op dat moment ben je al bijna te laat: zij noemen dat een hand massage en willen er geld voor krijgen. Dus hier in Varanassi moeten we vriendelijk 🙏 "namaste" zeggen en zeker geen hand geven. Soms wel ingewikkeld hoor, al die toeristen regeltjes om niet gelijk te worden afgezet.

Geschreven door Vakantie2019