Ontbijten in een restaurant waar de kaart t zelfde is als die voor t diner....lastig kiezen. Is t dan raar dat ze wat vreemd opkeken toen Marco om een heldere groentesoep vroeg? De serveerster keek in ieder geval wel heel verbaasd. Het bleek dan ook geen heldere soep te zijn. Meer iets wat wij minestrone soep zouden noemen, maar dan zonder noedels er in en héél veel scherper.

De Hindoestanen hebben absoluut wat met astrologie. Voor alles wat ze doen, bekijken ze de horoscoop en of t wel de goede dag en tijd is. Een maharadja heeft in het verleden, ergens rond 1700 daar zijn levenswerk van gemaakt zo'n beetje. Hij heeft een heel observatorium gemaakt, waarbij alle sterrenbeelden, de stand van de zon, de tijd bekeken kon worden. Tot op vandaag wordt er gebruik van gemaakt om de oogst te voorspellen, om te voorspellen hoe en wanneer de moesson komt. We hadden er gelukkig een gids bij die ons van alles kon vertellen. Hij trok mijn horoscoop (geboortecijfer en datum) en wist te vertellen dat ik nogál eigenzinnig ben, tsssss. Van Marco vertelde hij dat hij soms heetgebakerd was... what's new?
Het museum zag er mooi uit, met een parkje erbij, zodat we nog even rond konden dwalen. De verschillende observatoria zien er, zonder te weten waar ze voor dienen als mooi uit als kunstige gebouwen.
We wilden vandaag ook nog weer even de bazaar over. Onderweg kwamen we door de metaalbuurt. Marco zag daar een bakje/bekertje die we veel in India overal hebben gezien. Deze wilde hij graag hebben. Nadat hij het bakje gekocht had, vroeg een man waarvoor Marco het ging gebruiken. Want in India werden ze gebruikt om je zelf schoon te spoelen op het toilet. Wc papier gebruiken ze hier niet. Je poetst jezelf schoon met je linkerhand en water. Daarom is eten met links ook not-done. We werden door een aantal mensen vriendelijk verwezen naar de overkant van de straat, waar juweliers zaten, die 'zelfstandig' zijn. Dus geen commissie betalen aan de riksja chauffeurs ( die op hun beurt geen toeristen naar deze juweliers brengen omdat ze geen commissie krijgen). Ondanks dat deze juweliers zonder commissie werken, weten ze wel van prijzen....na onderhandelen over een mooie armband, kwamen we tot de conclusie dat wij niet tot aankoop zouden overgaan. Wel mochten we nog een paar trappen omhoog om van het uitzicht te genieten. Het uitzicht was mooi, je keek prachtig naar de bergen waar alweer een fort op stond. De Indiërs waren en zijn gek op al hun forten, en elke zich zelf respecterende stad heeft er wel een. Maar veel leuker was het straatbeeld beneden ons. Naast heel veel riksja's, bussen, auto's en voetgangers, kwamen er ook diverse handkarren vol met goederen voorbij en een aantal opvallend versierde witte paarden. Deze paarden zijn ingehuurd door een man, die te paard zijn potentiële vrouw ten huwelijk gaat vragen. Beetje Bollywood sfeertje. Nou zijn ze in t echt ook héél gek op bling bling, en dat in een overtreffende trap.
Opvallend was in Jaipur dat men heel erg zijn best doet om de stad schoon te houden. (Schoon is hier relatief) Overal staan prullenbakken: groen voor droog afval, en daarnaast staat een blauwe prullenbak voor nat afval. We hebben niet in de prullenbakken gekeken wat ze met nat afval bedoelen. Naast heel veel winkels die gespecialiseerd zijn in artikelen voor trouwerijen en andere feesten kwamen we ook een winkel tegen die alleen maar in vliegers deed. Papieren vliegers wel te verstaan. Vorige week waren er op diverse plaatsen vlieger festivals geweest. Toen we Jaipur gisteren binnen reden met de trein was het ons al op gevallen dat alle bomen waar we langs reden vol zaten met vliegers. En dan niet één of twee papieren vliegers in een boom, nee, wel zes, zeven of soms meer. Gaf een kleurrijk geheel aan de bomen.
We wilden ook vandaag onze reis naar Agra alvast regelen. Dus togen we naar het station. Bij aankomst gisteren was het ons al op gevallen dat het een vreselijk druk station was, en dat was het nu weer. Een gekrioel van mensen. We probeerden iets van een loket te vinden waar we informatie konden krijgen. En dat was er wel...maar daar stonden 100 Indiërs voor een piepklein raampje te dringen. Iets van een rij hebben ze nog nooit van gehoord. Dit leek een vrij zinloze actie zo dus onverrichter zaken maar weer de stad in gegaan, en bedacht dat we of morgen in Puskar de reis gaan regelen, of iets met de bus proberen te regelen, maar dat zien we dan wel weer. Hoewel het bezoek aan het station niet écht functioneel was, zagen we onderweg er naar toe wel 2 olifanten lopen door de straten van Jaipur.

Geschreven door Vakantie2019