We vertrokken met regen en mist vandaag. Het was inmiddels in het hotel al heel druk geworden. Een aantal nieuwe groepen mensen sloten aan bij het ontbijt. Daar was duidelijk niet op gerekend. 1 apperaat voor koffie en thee. Dat betekende dat we regelmatig in de file stonden voor een kopje thee of koffie. En de rij werd natuurlijk nog langer toen er eerst weer koffie moest worden bijgevuld met koffiepoeder, of de kopjes waren op...kortom: ondanks dat we minder tijd hadden voor t ontbijt ivm vertrek naar Petra vandaag, hadden we eigenlijk meer tijd nodig.
De bus was nieuw (die van gisteren had t begeven of zo) maar het ochtendliedje zingen in de bus ging gewoon door(😬).
Fonetisch klinkt t een beetje als: " Sabah algèr, masah algèr", (goeie morgen, goeiemiddag/ avond" betekend dat, of net andersom).
Door de mist en regennegel naar Mount Nebo, oftewel Mozesberg. De berg waar Mozes overleden is. We kregen een mooie verhandeling over het leven van Mozes en het belang van Mozes voor verschillende religies. Tevens werd de esculaap, zoals we die kennen bij parkeerplaatsen voor artsen, gekoppeld aan de staf van Mozes. Het feit dat de esculaap uit de Griekse oudheid komt, hebben we maar even niet benoemt bij onze gids.
Vanaf het puntje waar wij stonden, was het nog maar een uurtje of 3 lopen om in Jeruzalem te komen, tenminste als je niet te maken zou hebben met grenscontroles en zo. Bijzonder idee, dat je, als het helder weer zou zijn Ramalah en Jericho zou kunnen zien liggen.
Mount Nebo was niet alleen vanwege het uitzicht de moeite waard maar ook vanwege het kerkje met prachtige mozaïek vloeren. Een en ander werd helemaal in sfeer gebracht doordat er een katholieke kerkdienst bezig was. Katholiek? Zeker weten? Jep, want de teksten (het heer ontferm u, de belijdenis etc) kwamen woordelijk weer bij mij naar boven. Het was een Nederlandse dienst, met een priester die de dienst leide. Ik kon zo aansluiten met de tekstuele titel als ik dat had gewild. Maar die behoefte voelde ik niet. Wat wel prettig was, onze Broccoli, die mede reiziger van gisteren waar ik niet zo veel mee heb is broccoli kweker, kwam weer luid toeterend en blazend de kerk binnen maar hij hield zowaar zijn mond toen hij diverse corrigerende blikken kreeg toegeworpen.
Overal zie je de koelkastmagneten met afbeeldingen van de mozaïek afbeeldingen. Afbeeldingen die niet in de buurt komen van de echte mozaïeken.
Ook in Madabah (vertaald: mozaïek stad) was een prachtige mozaïek vloer te zien met een afbeelding van een kaart van het middenoosten met redelijk centraal de stad Jeruzalem afgebeeld.

Leuke weetjes tussendoor in de bus kwamen van de gids. De reden dat de huizen platte daken hebben met overal watertanks erop is dus niet, zoals wij dachten, om een warm water voorraad te hebben, maar omdat in Jordanië de wijken maar ongeveer 2 dagen per week water krijgen. De rest van de week moeten de mensen uit hun voorraad op het dak putten. Ook houd men niet van kleine huizen. Een huis onder de 120m2 wordt als erg klein gezien, en is daarmee eigenlijk niet geschikt om in te wonen met een gezin. Daarnaast hebben de huizen relatief kleine ramen. Deels om zoveel mogelijk de zon buiten te houden maar ook om zo min mogelijk stof binnen te krijgen.
Sociale voorzieningen bestaan niet, daar heb je familie voor. En in de enkele gevallen dat die er niet is (en dat betekend dus ook geen tantes, ooms, neven of nichten) kun je bij de overheid een soort ticket krijgen. Deze geeft je t recht op een basis levensonderhoud. Je moet dit wel elke 3 jaar verlengen. Lijkt me wel bijzonder als je na 3 jaar in ene toch familie ergens hebt. Maar ze nemen duidelijk geen risico.

Gisteravond zaten we met een ander stel te praten over de reis, de organisatie en hoe dingen geregeld werden. Wij waren alle 5 van mening dat er wel wat verbeterpunten waren. Gelukkig hebben we een groepsapp. Tja, als je samen liedjes zingt in de bus, op een groepsfoto moet staan en aan een tafel moet eten in veelal kantineachtig ruimtes (waarvan het eten overigens wel goed is) dan heb je ook een groepsapp.
Dus ik liet weten dat ik wel naast de geplande activiteiteneen minder vast schema en meer vrije tijd zou willen hebben. Hier kwam geen bijval op. Integendeel. Maar de volgende dag was onze gids wel behoorlijk bijgedraaid. Hij had duidelijk meegelezen en besloten dat er dus wat meer ruimte in het programma moest komen. Er werd gelijk minder rigide gehouden aan bezoektijden van een kerk en meer ruimte om even door de straatjes te slenteren. Een verademing.

Shobak, een ruïne in de vlakte met veel wind. Het stond officieel in de route van de reis. Moawai had een ander voorstel, checkte dit tot 3x of iedereen het er mee eens was. En toen hij groen licht kreeg ging de reis vandaag nog naar klein Petra. Moawai mompelde nog wel dat het een moeilijke groep was....
Klein Petra was al fantastisch! T schijnt dat als je eerst Petra hebt gezien dat Klein Petra een slap aftreksel is. Dus ben heel benieuwd naar morgen.

Het avondeten....toch nog wel even een puntje van aandacht. Alle maaltijden worden jn gezamenlijkheid genuttigd. Meestal aan lange tafels onder een helder tl licht. Het lopend buffet is, zoals dat gaat, vrij snel afgekoeld en als je pech hebt en je zit naast iemand met wie je geen klik hebt, is t niet echt super zeg maar. Maar vanavond was t erg leuk. Wel weer 2 lange tafels én een buffet. Maar geen tl licht. De stroom was uitgevallen. Dus aan een tafel voor 10 personen stonden kaarsjes. 2 kaarsjes, ter grote van een kerstboomkaarsje, per tafel. Verder was t donker en de sfeer zat er gelijk goed in. Ook de tafelgasten waren degene met wie we het meeste contact hebben. En uitgebreid konden praten over allerlei dagelijkse dingen. Kortom: lekker eten en leuk gezelschap.

Geschreven door Vakantie2019