Vertrokken uit Sevilla. Gelukkig was alles droog en elke keer is het een uitdaging om proberen nog efficiënter in te pakken. Eigenlijk is de auto tjokvol met nuttige en minder nuttige spullen. Maar wel tjokvol. Om op enig moment nog een paar lekkere wijntjes uit Spanje en Frankrijk te kunnen meenemen moeten we probeten steeds tacktischer te pakken. En het. Lijkt er op dat t telkens ietsje beter gaat.... En met ietsje bedoel ik dat er elke keer ruimte voor 1 flesje bij komt. Dus met wat geluk hebben we over 4 dagen nog ruimte voor 10 flesjes wijn. T zorgt er wel voor dat we heel kritisch zijn in het kopen van souvenirs. Eigenlijk niet dus. De belangrijkste souvenirs zijn straks de foto's.
De planning van om in Jerez naar een sherry bodega te gaan en een sherry proeverij te doen. Jerez, net boven Cadiz, is het hart van het sherry gebied. Dus wij verwachtten eigenlijk tussen de wijnstruiken door te rijden. Niets was minder waar. Al wat we zagen waren katoen velden, gemaaide graanvelden en omgeploegd land. Niet één druivenstruikje gezien. Waar die beroemde sherry van gemaakt wordt is ons nog een raadsel. Maar niet van wijn uit de omgeving van Jerez. Jerez zelf was trouwens de meest vieze stad die we tot nu toe gezien hebben. Vervallen en smerig. Steden zoals we die vanuit India kennen: veel troep langs de weg. Vervallen huizen (lees: ruïnes). Eigenlijk hadden we meer van deze zuidelijke steden zo verwacht te zien. Maar dat viel tot nu toe gelukkig mee.
Echt kamperen bij Jerez is dan ook niet mogelijk. Ze hebben namelijk geen campings hier. Voor het bezoek aan een bodega hadden we bedacht om voor 1 nacht in een hotel te gaan. En dan van daaruit de bodega bezoeken, proeven en naar t hotel en daar de nacht door brengen. Helaas waren de prijzen van de hotels in Jerez ons te duur. Geen idee wie er in Jerez de moeite waard zou zijn wat wij nog niet zagen. En ook niet gaan zien. De plannen werden inmiddels weer omgelegd. Geen Jerez (vanwege het kostenplaatje) en geen Huelva (tijdgebrek) omdat we graag iets meer tijd wilden hebben in Córdoba.

Als je vanaf onze camping naar Cadiz wil, kun je t beste met de veerboot gaan. Gisteren kwamen we niet verder dan het restaurant tegenover de haven. We bleven steken bij een lokaal restaurantje waar we genoten van een heerlijk koel glas witte wijn en een warme lunch. Marco had besloten om zich te storten op de zeevariaties. Die hebben ze hier maar genoeg. Vandaag haalden we de overtocht met gemak. Verraderlijk in de zon op het dek in de wind. Hopelijk niet al te erg verbrand.

Cadiz is een beetje een stad uit "1001 en 1 nacht". Zon, blauwe lucht, kleine straatjes, mooie kerken met pleinen met palmbomen.En de hele stad is bezaaid met terrasjes. Vanaf de toren van de kathedraal kon je de oceaan zien. Strak blauw.
En zoals in elk sprookje zijn hier ook rare mensen. Wij zagen een stel zitten met een drankje, half in de zon. Het was inmiddels rond de 30 graden. Waarschijnlijk waren ze bij de Aldi geweest, want ze droegen lekkere warme bodywarmers die wij gisteren bij de Aldi te koop hadden zien liggen. Wij hadden toen geen moeite om ons in te houden en niet tot aankoop over te gaan. Deze mensen genoten klaarblijkelijk wel van hun nieuwe aankoop.

Tijdens onze wandeling door Cadiz kwamen we over een markt. En dan een lokale markt waar ze vooral vis verkochten. Ik houd niet van vis, maar als er iets fotogeniek is, is het vis. Vis in alle soorten en maten en kleuren. Fantastisch om uitgebreid te fotograferen. Zelfs het slagveld na het beëindigen van een vis maaltijd is de moeite waard om vast te leggen. De geur neem ik op de koop toe.
We gingen naast de markt op een van de vele, overvolle terrasjes zitten. In de schaduw, dat was wel een vereiste. Op de kaart stond een uitdagend gerecht:
Comida de mercado.
Dit leek Marco wel wat. Maar we hadden het verkeerd begrepen. De ober legde ons uit dat dat een apart iets was: mensen konden hun ingrediënten kopen op de markt en voor (in dit geval 5 euro) laten klaarmaken door de kok. Helaas hadden wij niets gekocht op de markt omdat we dit concept niet kenden. Maar volgens mij moet het in Nederland uit te voeren zijn: zelf je ingrediënten kopen en dan in een restaurant laten bereiden voor een x bedrag.
Het werd dus iets van de gewone kaart. Ook erg lekker.
En 's avonds nog (veel te veel) lekkere wijn in het restaurant. Met natuurlijk weer iets van vis...met uitzicht op de Atlantische oceaan.

Geschreven door Vakantie2019