Half vijf vanochtend was t tijd voor gebed. Tenminste volgens de moskee en de hindoe tempel. Onze wekker zou een uur later pas afgaan. Via Ranakpur naar Udaipur. Ranakpur was ons aangeraden door de Indiërs gisteren, omdat daar een tempel staat die super mooi moet zijn. En kei groot. Dus vandaag een tussenstop van een paar uur.
De riksja reed door de stille straten. Zo ziet een stad er echt heel anders uit. Alle troep lag nog op straat, en zou tussen nu en 9 uur zo'n beetje weggeveegd worden. Toch wel raar, elke dag vegen die Indiërs zich suf om alle troep weg te krijgen. Diezelfde straatvegers gooien hun eigen afval daarna weer gewoon op straat. Net als de rest van de bevolking. Zou men bang zijn dat de straatvegers anders zonder werk zouden komen te zitten? Zodra de straatveger klaar was, was er een beste bult aan afval, papier, plastic, zand.... gelukkig kon hij t netjes wegwerken. Een soort alternatief voor t stof onder t vloerkleed schuiven: gewoon in een hoek alles in de fik steken. Een hoop wachtenden op het busstation waren er blij mee, die konden zich nu warmen aan een vuurtje.

Inmiddels zijn de plannen gewijzigd. De bus naar Ranakpur komt pas over een uur of drie. De eerder geplande bus komt gewoon niet. Dus dan maar es kijken of er een bus rechtstreeks naar Udaipur gaat. Flexibel reizen heet dat. Dat betekent wel dat we nog eerst een uur wachten voor we überhaupt een kaartje kunnen kopen....helaas bleek na een uur dat ook deze bus gecanceld was. Dus weer wachten op een andere bus. En die ging zowaar! Met een "hello, hello" werden we geroepen vanachter het loket, om gelijk een kaartje te kunnen kopen. Wel bijzonder, t ene kaartje kostte 215 en de andere 295 roeppie. Het goedkoopste kaartje was van mij, dames krijgen 30% korting. Daarna moesten we met de buschauffeur mee lopen zodat we alvast ons plekje konden opzoeken. Daarna liep t langzaam vol in de bus.
Het leukste van een busreis zijn de stops onderweg. Dan staat iedereen op, voorzover men nog niet stond, want naast dat alle zitplaatsen bezet waren waren er ook echt geen sta plaatsen meer te vinden in de bus. Vervolgens gaat de deur open en wringt iedereen zich een weg naar buiten. Echter, zodra de deur open gaat, worstelen zich anderen een weg naar binnen. Meest verkopers van water, lassie of iets te eten. Ik heb geprobeerd te zien hoe men elkaar in de bus passeert, maar helemaal scherp krijg je t niet. Op enig moment zijn mensen van plek gewisseld, zonder dat je zag dat er ruimte was om überhaupt te bewegen.
De busreis van vandaag voldeed veel meer aan t beeld dat wij van te voren hadden van het openbaar vervoer is India; druk, en er kan altijd meer bij, veel kabaal van mensen die van alles door elkaar heen roepen, dingen willen verkopen, of er uit willen.
Langzamerhand veranderde het landschap. We lieten de woestijn duidelijk achter ons en kwamen in meer bergachtig gebied. De vegetatie werd weer groener, waaronder palmbomen. Ook onze eerste apen gezien hier in de bomen langs de kant van de weg. Grijzige aapjes met zwarte koppen.
Met 7,5 uur in een bus gezeten te hebben kwamen we op de plaats van bestemming aan. Beetje moe en hongerig (vandaag alleen een zakje chips, paar koekjes en noten gegeten en water en sap gedronken) kwamen we in het hotel. Op een hapje te eten konden we naar buiten lopen en even voor bij de ghats (dat zijn de trappen die naar het water gaan) stikt het van de toeristische winkeltjes en restaurantjes. Het werd Chinees, Grieks en Italiaans eten vanavond; pizza en noodles en een griekse salade.
Nog een avondwandelingetje langs de ghats en daarna slapen onder een hemelbed.

Geschreven door Vakantie2019