Afgelopen 2 nachten sliep ik op een bed waar de spiralen door de matras bijna heen staken
De eerste nacht weinig last van gehad. Ik was toch moe. Maar de 2de nacht voelde ik de spiralen overal in mijn lijf prikken. Kortom dat was een minder goede nacht. Het leek me geen goed plan om zo een derde nacht in te gaan. Dus werd er een flinke topper opgelegd. Met als resultaat dat ik fatsoenlijk kon liggen zonder de spiralen in de matras allemaal stuk voor stuk te voelen. Ik was vanochtend bijna te laat voor t ontbijt. Gelukkig waren wij de enige gasten in het hotel, dus er was nog een ruim assortiment aanwezig.
Gisteren hadden we bij Ulla aangebeld, maar toen was ze er niet. Of werd er in ieder geval niet open gedaan. Vandaag pakten we het anders aan. We vroegen de receptioniste, die behoorlijk Engels sprak, of zij in wilde bellen met Ulla. Na een voor ons onverstaanbaar gesprek (we begrepen dat ze ons aankondigde als 3 dochters van Hildegard) kregen we te horen dat Ulla op ons wacht.
Ulla is een strabante dame van 94 met een dijk van een geheugen en een ijzeren willetje. Ze heeft ons nog best wel informatie kunnen geven. En, voor iedereen die t weten wil: ergens is de familie Wolff in Gdansk in de graanhandel gegaan, en hebben ze een groot pand in de binnenstad gehad. Dus eigenlijk zijn wijnwel van een rijke komaf. Er schijnt informatie te zijn vanaf ongeveer 1400 over de familie Wolff. Dat wordt voor een andere keer. Ulla had een soort thuishulp in huis. Die werd nadat we er een paar uur waren op uit gestuurd om met ons te lunchen, of ons ergens te laten lunchen dat kregen we niet duidelijk. De Poolse hulp sprak alleen pools. Dus met Google vertaler vertelden we dat we niet gingen lunchen. Waarop ze enigzins geschokt reageerde: wat moet ik dan aan Ulla zeggen? We besloten om, hoe onaardig ze t ook zouden vinden voet bij stuk te houden en onze eigen weg verder te gaan.
Na een best enerverend ochtendje wat wel héél leuk was, besloten we Gdansk zelf nog maar even in te gaan, op zoek naar t grote huis van onze voorouders aan de Ogarna 12. Susanne en ik zagen wel mogelijkheden om de boel netjes te verdelen. Helaas denk ik dat we er geen aanspraak op kunnen maken, dus moeten we het doen met de foto's.
Gdansk zelf staat natuurlijk bekend om zijn barnsteen. Ik had me voorgenomen om een sierraad te kopen met barnsteen. Hierbij bleek Susanne een geweldige hulp. Zij zag kans om van alles af te dingen. Het feit dat we met cash vertaalden hielp daarbij. Uiteindelijk hoefde Susanne niet eens meer af te dingen en kreeg ze korting omdat ze met cash betaalde.
In Polen is pasen nog best wel een ding, dat is niet te zien aan etalages en zo, maar waarschijnlijk wel bij gezinnen in huis. Zo bleek ook uit een van de winkeltjes waar we langs liepen. Van die hele kleine winkeltjes waar alles te koop is, zelfs de meest fantastische paas kaarten te versturen zijn. Eventueel met stichtelijke teksten erop. En dat niet in één maar in een stuk of 10 variaties. Gelukkig doen wij niet aan t versturen van paaskaarten.

Geschreven door Vakantie2019