Vandaag lopend naar een van de 7 wereldwonderen. 7 uur een zeer smakelijk en uitgebreid ontbijt met dadels, rozijnen, vers fruit. Heerlijk, daarop was het goed vol te houden vandaag. Voor onderweg in Petra kregen we een lunch box mee. Sap, water, broodjes, snackservice. Prima geregeld zo.
Inderdaad onder de bezielende leiding van Moawia verlieten we het hotel, om naar de entree te lopen. Moawia leek een wat minder goeie nacht gehad te hebben. Hij was meer kortaf dan de afgelopen dagen. Klaarblijkelijk vond hij, uit de korte tussen zinnetjes op te maken, het hard werken deze groep. Hij deed zijn uiterste best om de groep bij elkaar te houden. Meerdere malen benoemde hij dan ook t belang van als we wat wilden weten en horen van Petra we bij hem moesten blijven. Hij deed erg zijn best om ons uit te leggen hoe de Nabateërs, Grieken en Romeinen elkaar achtereenvolgend hier bij Petra hebben ontmoet. Vanaf de entree gingen een aantal met een golfkarretje de kloof door (voor sommigen was t te ver lopen en één deelneemster had op dag 1 haar enkel verstuikt). Wij liepen door de kloof. Een bijzondere ervaring. Deze kloof, door een aardbeving op een natuurlijke manier ontstaan en gebruikt in de loop der eeuwen om de toegang tot Petra goed onder controle te houden.
De kloof slingert een kleine 2 km tussen fantastische rotsformaties door.wisselend in breedte van 3 tot 16 meter. Moawai wilde heel graag het ' wow' effect meegeven. De laatste 30 meter was t advies om naar de grond te kijken en pas op zijn aanwijzingen op te kijken. Het wow- effect was er zeker (zie foto, is een detail van het filmpje van Moawai). Na nog een uitgebreide uitleg konden we de rest van Petra bekijken. De hele route was nog een km of 3. Op verschillende plekken stonden kraampjes met souvenirs. De enige mensen die hier werken zijn bedoeïenen. In 1985, toen Petra Unesco werelderfgoed werd, werden de daar wonende bedoeïenen dringend doch vriendelijk verzocht om te verkassen naar een naburig dorp. Dit is door bijna iedereen gedaan. Er schijnen nog een paar mensen in de grotten te wonen. Maar daar zijn wij niet geweest.
Naast nog een paar bedoeïenen huizen er wel veel honden. Heel veel honden, die allemaal als kleine zelfstandigen bij de toeristen hun hapje komen scoren. We zagen een hond met een halsband om met enorme pinnen eraan, zoals op sommige onheiningen om katten en zo te weren. Waarschijnlijk is zo'n halsband om te voorkomen dat de honden zich voortplanten.

Na ruim 6 uur in Petra te zijn geweest gingen we weer terug. Inmiddels enigzins vermoeid en met zere voeten. Goeie reden om in het hotel een colaatje te drinken, en de voetjes van de vloer te doen. Ik bleef nog even op de veranda in de zon zitten. Dom natuurlijk want de zon scheen daar nog volop. Inmiddels dus een beetje verbrand. Maar daarmee wel weer wat vitamine D opgedaan. Overigens was de weersvoorspelling voor Petra een graad of 16 en licht bewolkt, maar de hele dag was t boven de 20 graden en volop zon, onbewolkt. Dus niet alleen in Nederland zitten ze er soms naast.
Vanavond was het dinner in een 'bedoeïenen- wannabee- restaurant '. Leuk bedoelt....maar was t niet helemaal. De aankleding was wel gezellig, het voorafje (een mezze) was heerlijk maar het hoofdgerecht was helaas minder; al behoorlijk afgekoeld toen het uit geserveerd werd. Overigens was het tafelgezelschap, deze keer ook met Lucas en Broccoli binnen praat afstand best gezellig. Broccoli blijft een vreemde snuiter. Onaangepast en lomp. Maar hij heeft ook wel humor bleek vanavond. Ach, soms moet je mensen dus iets vaker zien en daarmee wat leren kennen. Iets met over eigen schaduwen heen stappen en zo.

Geschreven door Vakantie2019