Daar gaan we dan: zomaar een weekje op vakantie. Een weekje een stedentrip klinkt al heel aangenaam. Marrakech maakt het wat sprookjesachtiger en op vakantie naar Noord Afrika klinkt echt héél erg naar vakantie.
Noord Afrika. Dat klinkt echt héél ver weg. Met het vliegtuig is het 'maar' 3,5 uur vliegen.
Voor de tijd dingen regelen. Pinpas op werelddekking, corona gedoe (laatste vaccinatie nog op de valreep halen en dan wel op tijd, zodat eventuele bijwerkingen niet op de dag van reizen impact hebben. De gezondheids verklaring die we nodig hebben voor het inchecken, hebben we al eerder ingevuld. Zeker wetende dat we niet ziek zijn deze week.
't Vooruitzicht om zodadelijk in een temperatuur van ongeveer 22- 24 graden te zitten is niet verkeerd.

Hoewel we pas om 11 uur in Eindhoven hoeven te zijn stond ik al om 7 uur bij de Hornbach op de stoep. Hangslotjes halen voor de koffers. Er zit niets van waarde in de koffer, en dat willen we ook zo houden.
De reis naar Eindhoven verliep vooral nat, veel regen onderweg. Hopelijk laten we die regen voor de komende de week even achterwege.
Normaliter ga je online inchecken en daarna door de douane. Jas, trui en koffer in een bak en door de security. Vervolgens zelf even door de bodyscan en dan kan je je weer aankleden en je weg vervolgen.
Marco had gisteren online ingecheckt, dacht hij. Gelukkig kwamen we er op tijd achter dat dit niet gelukt was. Dus op de valreep op het vliegveld nog alles regelen.
Na het inchecken volgde de douane. De tas met de fotocamera werd dubbel gecheckt. Alleen de camera bleek nijnteressant te zijn, maar op de 2 reisgidsjes over Marrakech die er in zaten. Deze werden zowaar gecheckt op drugs! Een doekje eroverheen en in zo'n apparaat dat ze bij "border security" altijd gebruiken. En zou maar zo kunnen hoor, dit boekje was gekocht bij de kringloop. Maar de test bleek negatief, dus we mochten doorlopen.

Na en rustige vlucht van 3,5 uur landden we in Marrakech. In tegenstelling tot alle eerdere informatie van het internet, ging het allemaal vrij vlot. Eenmaal door de douane kwamen we buiten, heerlijk de zwoele avond warmte, een ondergaande zon en in een soort van 'kraal', gemaakt van ellemaal borden van reis maatschappijen, borden met namen en mensen met naambordjes. Vanuit deze kraal moesten we onze transfer naar het hotel zien te vinden. Ergens op een van die borden stond Marco's naam op geschreven. We moesten wachten op een stenen muurtje dat nog aangenaam warm was van de hitte van de dag.
In het hotel, hadden we een nieuwe uitdaging. Toeristenbelasting betalen. Dat an sich is niet zo'n probleem, maar 't pinnen lukte niet.
Hoewel de pas op werelddekking staat, kunnen we op dit moment dus nog geen geld pinnen in Marokko. We hebben voor een paar dagen geld bij ons. Dus morgen eerst maar es dit probleem oplossen.
Vanwege de nu even beperkte financiën besloten om maar een pizza en pasta te eten.
Natuurlijk voelde t niet prettig om niet bij je financiële middelen te kunnen als je ze wel hebt (ik snap in ene al die Russische oliechargen wiens gelden geblokkeerd zijn🤭). Met het internet in het hotel es online gekeken bij onze bank. Daar bleek het probleem met letterlijk het activeren van 1 knop op te lossen te zijn. De ATM zit vlak bij het hotel, dus we ondernamen gelijk weer een pin poging. Helaas, weer zonder resultaat.
Het bleek aan de pinautomaat te liggen. Een atm iets verderop gaf ons de gewenste Dirams.

Geschreven door Vakantie2019