Soms denk ik dat we te oud worden voor dit soort reizen. We zouden bij de haven klaar moeten staan rond half 6. Half 7 zou de boot vertrekken uit Igoumenitsa. Dat betekende natuurlijk geen camping en wel overnachten in de auto. In mijn beleving deden we dat vroeger fluitend. Bleven we wakker of gingen gewoon ergens in een hoekje liggen en slapen. Nu zaten we in een auto en probeerden een paar hazenslaapjes te pakken. En eigenlijk werden we steeds vermoeider.
Achteraf was dat vroeger ook zo. Na zo'n nacht wachten op een boot, of een aansluiting met de trein/ vliegtuig hadden we meestal weer een dagje nodig om te herstellen. Maar in onze herinnering ging het allemaal een stuk soepeler. We dronken af en toe wat spa, aten een koekje en lazen wat met een paar keer een powernap je van 10 minuten, afgewisseld met een 'wandeling' over het parkeerterrein.
We stonden om half 6 op de kade te wachten. In geen velden of wegen was er ook maar iets te zien wat op een boot leek. En om 6 uur reden we het dek op. Deze keer dus een hele soepele inscheping. Ik mocht, in tegenstelling tot de vorige keer, gewoon mee in de auto het ruim in. Er waren nog niet de helft van de auto's van de heenweg. Binnen een half uur na inscheping lagen wij, gedoucht en wel, te snurken in onze hut.
Tegen de tijd dat we wakker werden konden we nog net een klein stukje van de kust van Albanië zien.
Het lijkt dat, hoewel er ongeveer de helft minder mensen aan boord zijn, het veel drukker is, chaotischer en viezer. Mensen die spullen laten liggen of gewoon niet even in de.prullenbak gooien. Maar ook overal door de boot heen liggen mensen te slapen en hebben hun bagage uitgestald. Sommige mensen reageren ook agressiever. We wilden lekker buiten op het dek zitten en Marco wilde een stoel pakken bij een tafel waar 5 lege stoelen stonden en één man zat. Zodra Marco de stoel aanraakte reageerde deze man alsof hij door een wesp gestoken was. Gelukkig waren er nog heel veel niet bezette stoelen. Toen er een paar andere mannen kwamen gebeurde er hetzelfde. Alleen deze mannen spraken elkaars taal er er vond even een stevige woordenwisseling plaats.
De rest van de dag bestond eigenlijk uit lezen, heel veel lezen. Zoveel is er niet te beleven natuurlijk op zo'n schuit. Het is geen cruise schip. En zelfs dat zou me niet kunnen beren denk ik. Op een schip zitten en van a naar b varen.

Geschreven door Vakantie2019