Vandaag weer de tent ingepakt. De eigenaresse was ook vandaag weer uiterst vriendelijk. Ze had gezien dat de kippen aan de komkommer, die we gisteren hadden gekregen, hadden gepikt. Bij het afrekenen stopte ze Marco nog een paar komkommers uit eigen tuin in de hand. Met het verzoek om dit niet op de reviews te zetten, omdat mensen er dan om zouden vragen.
We gingen voor de laatste keer het steile weggetje af en dwars door Tirana heen. Onderweg passeerden we weer een paard met wagen. Die zie je nog met enige regelmaat voorbij rijden in het drukke verkeer. Marco begint steeds beter te wennen aan t verkeer hier. Dat wordt nog wat als we weer terug zijn in Nederland. Op enig moment stonden we, in de stad, op de baan om af te slaan naar.ljnks. maar eigenlijk moesten we rechtdoor. In Nederland betekend dat: een extra ommetje rijden. Hier betekend dat: gewoon recht door gaan als je dat wil. Uiteindelijk blijven de verkeersborden en lichten maar een suggestie voor hetgeen je kan doen.
De meeste auto's zijn overigens glimmend zwarte wagens. Veel mercedessen maar ook bmw zie je regelmatig voorbij komen. En dat ze.zo glimmen is niet zo vreemd, net buiten de stad, tot aan een volgend dorp/ stad, staat ongeveer elke 100 meter een " lavash", een soort overkapping waar je je auto kan laten schoonspuiten. Dit wordt ook vol overgave gedaan.
Vandaag naar het meer van Orhrit gegaan een enorm meer wat tevens de grens is met Macedonië. Nou...enorm. ik had me een gigantisch meer voorgesteld waarbij je echt de overkant niet zou kunnen zien. Het is wel groot maar zeker niet gigantisch. Wèl diep overigens. En leuke bijkomstigheid is wel dat hier de Koran wordt gegeten. Dat is een vis die alleen hier op de wereld voor komt. In het restaurant hier stond die gewoon op de kaart. Aan de overkant van het meer, in Macedonië is het een beschermd dier, en mag die niet meer worden gevangen. Marco at vanavond dus maar gewoon forel. Ook erg lekker.
Het restaurant grensde aan de camping, pak weg 20 meter lopen. Dat was te doen dus voor ons. Op deze, en eigenlijk bijna alle andere campings zijn wij de enige tent- kampeerders. Overal komen mensen met campers of daktenten. We worden een beetje een oud ras lijkt t wel.
Voor we op de camping kwamen passeerden we nog een klein dorpje. Hier was een kerkje met een mozaïek wat we graag wilden zien. We reden het.dorpje in naar de kerk toe. Maar we konden er niet parkeren omdat het een heel smal straatje was waar precies een auto doorheen kon. Aan het einde van het dorpje konden we draaien om terug te gaan. Aan het begin van het dorp konden we de auto parkeren. Vervolgens besloten we om even wat te gaan drinken bij een lokaal tentje. Nadat wij een colaatje besteld hadden werd aan de tafel naast ons de maaltijd opgedient, een enorme salade, vervolgens een schaal met vlees, een bord patat, en daarna nog een soort, met kaas gevulde pizza. Meer dan drie kwart bleef natuurlijk ook over. Zo zonde. En dan te bedenken dat wij wat te eten wilden bestellen, de kaart kregen en na een half uur besloten om toch maar te vertrekken omdat er nog steeds geen bestelling was opgenomen. De drukte kan het excuus niet zijn geweest, want de grote klas met scholieren was inmiddels alweer vertrekken.

Lin restaurant en veel besteld, schoolklas
Koran vis

Geschreven door Vakantie2019