Na een wat hectische start op de boot keerde het vakantie gevoel weer snel terug.
Bij het avondeten konden we op een aangename plek bij de ondergaande zon onze maaltijd opeten. Daarna was het tijd om eens de route door Albanië te gaan bepalen. En te kijken welke wegen wel en niet toegankelijk zijn voor onze 🐼. Op de kaart stonden bij een aantal wegen dat t alleen toegankelijk is voor 4x4. Die kunnen we dus zo wie zo niet nemen. Een deel van Albanië zal dus door ons niet worden ontsloten. Maar gelukkig lijken er veel ( hopelijk wel begaanbare)wegen naar mooie gebieden te gaan. Met de kaarten uitgespreid over tafel in het zelfbedieningsrestaurant konden we rustig onze routes zoeken. Helaas wilde men het restaurant op enig moment afsluiten. We waren idd nog de enigen die er zaten.

Rustige nacht met een constant gezoem van de motor op de achtergrond. Geen daglicht dat je kan wekken, maar wel een intercom die om half negen aankondigde dat de gelegenheid om te ontbijten nog een half uur open was. Wij deden ons ontbijt met digestive koekjes en water. Daarna lekker naar t dek, in de ochtendzon heerlijk lezen. Eigenlijk een hele saaie dag met veel lezen, watertje drinken en een rondje lopen en repeat.....enige onderbreking was een siësta van een uurtje. Tot dat we aankwamen in Igoumenitsa.
We voeren al een tijdje tussen Corfu en Albanië door. Prachtig gezicht, de steile bergen. Ware het niet dat t al snel donker werd. We hadden gehoopt voor het donker aan te komen. Het werd 22 uur voor we überhaupt naar het Autodesk mochten. Daar konden we rustig staan wachten. De auto's stonden zo geparkeerd dat het onmogelijk was voor alle bijrijders om in te stappen. Dat was dus ook de reden waarschijnlijk om alle passagiers bij het binnenrijden te laten uit stappen. Op deze manier kun je wel meer auto's kwijt natuurlijk op een autodek, strak tegen elkaar met nog een 5 cm tussenruimte. En heel bijzonder.....alle auto's hadden hun eigen rijrichting. Dus nix: roll on- roll off, maar steken en draaien op het parkeerdek. Hier vallen de (meestal patserige mannen) gelijk door de mand. Die denken namelijk dat ze een hele grote auto hebben en veeel meer ruimte om te keren. Die hadden wel 10 keer nodig voor ze in de goede rij richting stonden en het dek via een oprijbaan konden verlaten.
En daar stonden we dan, om half elf 's avonds in de haven van Igoumenitsa. Niet echt ons ding. Meestal willen we ' s avonds op de camping zijn. Maar nu moesten we ook nog een camping zien te vinden. De bewegwijzering bestond ongeveer uit de tekst: de route langs het strand. Daar gingen we het niet mee redden. Wel met Google maps. Zeker toen we de stad uit gingen en op een klein weggetje zonder enig bord of verlichting. Met wat zoeken, gokken dat t de goede afslagen zouden zijn op de hobbelige weg vonden we na een kwartiertje de camping. De slagboom was nog open de receptie dicht. We besloten om maar de camping op te rijden toen er een man toevallig, met 2 vuilniszakken een gebouw uitkwam. Hij regelde in no time dat we een plekje hadden op de camping.
We zijn bij deze wel ervaren kampeerders te noemen. We konden de tent opzetten in het bijna donker, zonder dat anderen er echt veel last van kunnen hebben gehad. Kwart over 11 zaten we aan een biertje.

Geschreven door Vakantie2019